สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๕๘
แปะติดความสุขเอาไว้ : ต้องตลอดเวลากันได้แล้วลูก ก็นิ่งกันได้ดีขึ้น เหลือแต่ต้องทำให้ได้ตลอดเวลา ต้องขยับ ไม่ต้องขยักไว้ ต้องตลอดเวลากันได้แล้ว เอาให้ชัด ชัดยิ่งกว่าชัด ให้ได้ตลอดเวลา (พระลูกชาย: รู้สึกว่าใจจะฟ่องเบา มีความสุข เห็นดวงที่ชัดยิ่งกว่าชัดใจจะฟ่องเบามีความสุข แต่ที่ผมติดก็คือจะประคองอารมณ์ฟ่องเบาแบบนี้ยังไม่ได้ตลอด แต่ก็ดีขึ้นเยอะครับ) ถ้ามีความสุขจริง ๆ...มันจะไม่หลุดนะ เพราะเป็นสิ่งที่เราชอบไม่ใช่หรือ ต้องหวงแหนเอาไว้ ต้องอยู่กับความสุข หลวงพ่อไม่เข้าใจว่า ในเมื่อมีความสุขแล้วทำไมถึงปล่อยให้หลุดไปได้ เพราะคนทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการความสุข เพราะถ้าหลุดจากความสุขก็เจอความทุกข์ต้องแปะติดความสุขเอาไว้ ถ้าสุขจะติดกึ้กเลย (พระลูกชาย: ผมก็แปะติดความสุขเอาไว้ตลอดเวลา แต่ความสุขที่สุขยิ่งๆ ขึ้นไปก็ยังไม่สมบูรณ์ แต่ก็สังเกตและมั่นใจว่าทำได้ครับ) ลูกต้องให้ได้ตลอดเวลา ต้องขวนขวาย ดูว่าเราเอาจริงกันแค่ไหน เดี๋ยววันเดี๋ยวคืนผ่านไป นี่ถ้าเอาจริงมันต้องได้แล้ว ให้ลูกไปสังเกตดูว่าติดตรงไหน
เคลื่อนเข้าไปทั้งตัว : อย่าไปตั้งใจมาก สังเกตความสุข ความชัด มันจะลดลง ถ้าไม่ติดอะไรเลย จะหลุดจากกายหยาบเข้าไปข้างใน ต้องไม่ติดอะไรจึงจะนิ่ง จะละเอียด จะนิ่งแน่น และแน่นในแน่นเข้าไป ถ้าติดจะไม่ละเอียด จะนิ่งแต่ไม่แน่น อย่าติดในคน สัตว์ สิ่งของ ใจต้องไม่คิดถึงอดีต อดีตที่ผ่านมา ไม่กังวลกับอนาคต ให้เอาณ ปัจจุบันนี้ ณ วินาทีนี้ ที่เรากำลังมุ่งเข้าสู่ภายในไปเรื่อย ๆ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
