สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๗๕
ฟุ้งเป็นเครื่องกั้นจิต : (พระลูกชาย: ผมก็ฝึกเริ่มจากจุดที่ง่ายก่อน แปะติดดวงสว่างตลอดเวลา ฝึกให้ลืม หรี่ หลับ ให้เห็นชัดเท่ากันครับ เมื่อก่อนผมจะดูภาพ เห็นชัดแต่มีอารมณ์ไม่สุขไม่ทุกข์ครับ) คือเห็นแล้วยังเฉย ๆ ใช่ไหม (พระลูกชาย: ครับ ตอนนี้เห็นทั้งภาพ และความสุขมาพร้อมกันครับ สุขขึ้นไปเรื่อย ๆ ครับ) มีฟุ้งบ้างไหม (พระลูกชาย: มีบ้างนิดหน่อยในช่วงแรกๆ ครับ) ยังนิ่งไม่เต็มที่ เลยยังมีฟังอยู่ ฟุ้งเป็นเครื่องวัดว่ายังนิ่งแน่นไม่สมบูรณ์ เป็นเครื่องกั้นไม่ให้เราเข้าไปถึงพระในตัว กั้นเหมือนฝาจุกขวดปิดไว้ ต้องเปิดฝาออก ท่านทำของท่าน เราทำของเรา พบกันครึ่งทางที่กลางกาย
เริ่มจากปีติ สุข ถึงจะเอกัคคตา : (พระลูกชาย: ผมก็นึกถึงบุญ ใจมีปีติ ชุ่มอยู่ในบุญ พอมาในรอบก็เคลื่อนเข้าไปอย่างง่าย ๆ ทุกรอบ ผมจะนึกถึงบุญให้ใจปีติจะเข้ากลางได้ครับ) เอาแบบนี้แหละถูกหลักวิชชา เดี๋ยวก็จะเป็นเอกัคคตา เพราะต้องเริ่มจากปีติ สุขถึงจะเอกัคคตา เริ่มจากปีตินี้แหละ ยังมีฟุ้งอยู่ไหม? (พระลูกชายมีอยู่นิด ๆ ครับ แต่ก็น้อยมากเลยครับ) ไม่เป็นไรฝึกไป เดี๋ยวก็เอาชนะได้ ที่ฟุ้งเพราะยังไม่นิ่งเพราะถ้านิ่ง ฟุ้งจะไม่มีเลย ได้สิ ลูกต้องเอาชนะตรงนี้ให้ได้ ฟุ้งเป็นเครื่องกั้นจิต เพื่อไม่ให้ไปเชื่อมกับผู้รู้ภายใน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
