สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๙๕
ใจถึงไหนกายไปถึงนั่น : ถ้าเราฝึกให้กายและใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ใจอยู่กับเนื้อกับตัวจนสมบูรณ์เหาะได้นี่ แสดงว่าใจมีคุณภาพระดับหนึ่ง ใจถึงไหนกายไปถึงนั่น แต่ตอนนี้พวกเราใจไปทาง กายไปทาง ใจไปโน่น แต่กายอยู่นี่ เราต้องฝึกให้ใจเป็นหนึ่งเดียวกันจริงๆ
ใจอยู่กับตัวจะมีความสุข : ที่ผ่านมาเรายังไม่นิ่งแน่น นิ่งได้เป็นช่วง ๆ สังเกตดูตัวเราสิ ถ้าใจอยู่กับตัวเราจะมีความสุข ถ้าไม่อยู่กับตัวก็จะมีความทุกข์ ใจเราอยู่ได้ ๒๐% บ้าง ๓๐% บ้าง ๕๐% บ้าง ไปติดกับคนสัตว์สิ่งของบ้าง ทำให้มีความทุกข์ จนใจไม่มีคุณภาพ เดี๋ยวก็ถูกจูงได้ คุณยายอุปมาเหมือนที่ร้อยจมูก จูงคาราบาว เพราะท่านคุ้นกับท้องนา ภาษาท่านดี เห็นภาพดี เพราะมันตัวโต มนุษย์จะถูกจูงอย่างนี้ จูงให้ออกนอกตัว
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
