ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม

สร้างบารมีเยี่ยงปูลม

              เห็นปูลม ที่ชายหาด ปั้นทรายรอบบ้านตัวเอง ดูเป็นศิลปะ เกิดลายบนพื้นทรายตามธรรมชาติ ไม่ได้ออกแบบล่วงหน้า เติมสีสันให้เป็นที่ต้องตาบนพื้นทรายของชายหาด ให้ผู้มาเยือนได้ฉงนสงสัย

               พอน้ำทะเลขึ้นลวดลายอันสวยที่รังสรรค์ สวยงามนี้ ก็ถูกทำลายไปตามกระแสน้ำทะเลที่ขึ้น พอน้ำลง ก็รังสรรค์สร้างกันใหม่ เป็นไปตามกฏของธรรมชาติ วันแล้ววันเล่า

              นักสร้างบารมี ต้องไวต่อการสั่งสมบุญสร้างบารมีให้เหมือนปูลม (ปูลมวิ่งไวมาก) เมื่อโอกาสมาถึง เราไม่รู้ว่าวิกฤตในชีวิตอันเป็นผลเนื่องจากวิบากกรรมเก่า ที่เราเคยทำไว้ในอดีตจะมาส่งผลเมื่อไหร่

               บุญใหม่ บารมีใหม่ จะได้ไปดึงดูดบุญเก่า บารมีเก่ามารวมกัน ส่งผลให้เราได้สั่งสมบุญ สร้างบารมีต่อยอดไปเรื่อยๆ เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ที่สุดแห่งกองทุกข์ ที่สุดแห่งธรรม ที่ตั้งเป้าและปรารถนาจะไปให้ถึง

               ดังนั้นต้องไม่ย่อท้อ แม้ต้องเหน็ดเหนื่อย เหมือนกับปูลมที่ชายหาดรังสรรค์ความสวยงามแบบไม่เหน็ดเหนื่อย แม้มีอุปสรรคน้ำขึ้น น้ำลง ครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังคงทำซ้ำๆทำเหมือนเดิม และทำต่อไปจนวาระสุดท้ายแห่งชีวิตจะมาถึง.

สวัสดี/เจริญพร

มนวีโร ภิกฺขุ
9 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2566
ณ หาดเจ้าอูฐ เกาะลันตา จ.กระบี่
https://maps.app.goo.gl/qdir5VAon7XVtEQy8

#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม