หมั่นถามตัวเองว่า....เรามาทำไม
ให้สมาชิกเขตในทุกคน....ทั้งพระทั้งโยมต้องทบทวนตนเองว่า “เราเข้ามาสู่องค์กรนี้ทำไม” เพราะแต่ละคนก็จบการศึกษากันสูง ๆ ทั้งนั้น เราพร้อมที่จะไปรวยได้เหมือนชาวโลกทั้งหลายที่เขารวย เรามีทุกอย่างเหมือนที่ชาวโลกมี...แต่เราไม่เอา แล้วเราเข้ามาทำไม มีชีวิตอย่างนักบวช อย่างผู้ประพฤติธรรมทำไม
เรามีเป้าหมายที่จะสร้างบารมี มาศึกษาวิชชาธรรมกาย เรามาประพฤติธรรม ประพฤติพรหมจรรย์ ตอนนี้เราได้ทำอย่างนั้นไหม? เมื่อกาลเวลาผ่านไป นับตั้งแต่วันแรกที่เราเข้ามาสู่องค์กร ต้องทบทวนตัวเราเอง เพราะไม่ใช่ว่าเราไม่มีทางไป แต่เราเลือกที่จะมาเรามีทางไปเหมือนชาวโลกทั่ว ๆ ไปที่เขาไปกัน แต่เราไม่ไป เราเลือกที่จะมาลำบากด้วยกัน เราจะลืมทบทวนตรงนี้ไม่ได้เลยว่าเรามาทําไม แม้ไม่สะดวกสบายเหมือนชาวโลกที่จะทำตามใจอย่างไรก็ได้ แต่เราไม่ทำตามใจ เรามาสู่องค์กรนี้ “เพื่อให้ใจตามเรา ใจหยุดใจนิ่งตามเรา” ชัดไหม!
เราจะลืมไม่ได้ที่ต้องทบทวนตัวเราเองว่าเรามาทําไม ลืมไม่ได้เลย วันใดเราลืมทบทวน เราประมาทแล้วในการดำเนินชีวิต จะได้สอนตนเองได้ใครสอนเราไม่ได้เท่ากับเราสอนตัวเอง เพราะเราอยู่กับตัวเราตลอดเวลา ต้องถามตนเองแล้วตอบให้ได้ เมื่อตอบได้ก็ให้ทำตามนั้น ถ้าเราไม่พร้อม เราก็ออกไปรวย....นี่สำคัญนะ
เราต้องเป็นต้นบุญต้นแบบให้กับชาวโลกทั้งหยาบและละเอียด เราอยู่ในสายตาของมหาปูชนียาจารย์ตลอด เราอยู่ต่อหน้าท่านอยู่ตลอด ต้องทำให้ดีกว่าดีที่สุด
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๔
