บทที่ ๑๕
ผู้เอาชนะความตระหนี่
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บุคคลพึงนำความตระหนี่ออกไปเสีย พึงงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นมลทิน แล้วจึงให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า1
การให้ทานเป็นความสุขของผู้เอาชนะความตระหนี่ได้ เพราะคนส่วนใหญ่มักถูกความตระหนี่ครอบงำ แต่เมื่อใด เรากําจัดความตระหนี่หวงแหนออกไปด้วยความหวังว่า สิ่งที่ให้ไปแล้วจะก่อให้เกิดประโยชน์ เมื่อนั้น ความสุขจะบังเกิดขึ้น กระแสแห่งบุญก็จะเข้ามาแทนที่ความตระหนี่ที่หมักหมมอยู่ในใจ การเสียสละ การดำรงตนอยู่ในสถานะของผู้ให้ จึงเป็นสัญลักษณ์ของผู้มีชัยชนะอันประเสริฐ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ผู้ให้ทานย่อมมีอานิสงส์ ๕ ประการ2 คือ
ประการแรก ย่อมเป็นที่รักของชนเป็นอันมาก
ประการที่สอง สัปบุรุษผู้สงบย่อมคบหา
ประการที่สาม ชื่อเสียงอันดีงามย่อมขจรขจายไปทั่วสารทิศ
ประการที่สี่ ย่อมเข้าสู่ที่ประชุมอย่างผู้องอาจกล้าหาญ
ประการที่ห้า เมื่อละโลก ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์
ท่านทานบดีทั้งหลาย ไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ ทะเลไม่อิ่มด้วยน้ำ ทานบดีย่อมไม่อิ่มด้วยการให้ทาน
1อันนสูตร มก. ๒๔/๒๔๓, มจ. ๑๕/๕๙
2สีหสูตร มก. ๓๖/๗๙, มจ. ๒๒/๕๔
