บทที่ ๓๙
ไม่ควรดูหมิ่นบุญว่ามีประมาณน้อย
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่าบุญมีประมาณน้อยจะไม่มาถึง แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมาทีละหยาดได้ ฉันใด ชนผู้มีปัญญา สั่งสมบุญแม้ทีละน้อย ย่อมเต็มด้วยบุญได้ฉันนั้น1”
ทานที่บุคคลให้ดีแล้ว ย่อมเป็นทางมาแห่งบุญเสมอ แม้กระทั่งจะให้แก่สัตว์ทั้งหลาย เหมือนดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า สัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในบ่อน้ำคร่ำ2 หรือหลุมโสโครกข้าง ประตูบ้านบุคคลใดสาดน้ำล้างภาชนะหรือน้ำล้างขันไปด้วยตั้งใจ
ว่า ขอให้สัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในที่นั้น จงยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยน้ำนี้เถิด กรรมอันมีการสาดน้ำล้างภาชนะนั้น ยังเป็นทางมาแห่งบุญ จะกล่าวไปไยถึงการให้ทานในมนุษย์เล่า
วันนี้ ท่านทานบดีทั้งหลาย ได้พร้อมใจกันเป็นสมานฉันท์ มาทำบุญถวายสังฆทานแก่คณะสงฆ์หมู่ใหญ่ ซึ่งเป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ย่อมได้บุญมาก เปรียบเหมือนชาวนาผู้ชาญฉลาดได้หว่านข้าวกล้าลงในผืนนาอันอุดม ย่อมอำนวยผลอันไพบูลย์.
1พิฬารปทกเศรษฐี มก. ๔๒/๒๗, มจ. ๒๕/๖๙
2ชัปปสูตร, วัจฉโคตตสูตร มก. ๓๔/๒๒๘, มจ. ๒๐/๒๒๑
