กายกับใจต้องเป็นหนึ่งเดียวกันสมบูรณ์
พญามารกลัวมากเลยที่กายกับใจรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน กลัวมาก ๆ จึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ใจไปทางกายไปอีกทาง ให้ปล่อยใจไปเรื่อยเปื่อยไปติดกับสิ่งที่ไม่เป็นสาระอะไรเลย พญามารกลัวมาก....ผู้ที่กายกับใจเป็นหนึ่งเดียวกัน เราต้องฝึกให้กายและใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ใจอยู่กับเนื้อกับตัวจนสมบูรณ์ ใจถึงไหนกายไปถึงนั่น แสดงว่าใจมีคุณภาพระดับหนึ่ง
แต่ตอนนี้ใจเราไปทางกายไปทางใจไปโน่น แต่กายอยู่นี่ไปกันคนละทางเลย ลองสังเกตดู....ถ้าใจอยู่กับตัวจะมีความสุข ถ้าไม่อยู่กับตัวก็จะมีความทุกข์ เอาใจมาไว้กับตัว แล้วอยู่แถว ๆ นั้นแหละ พอถูกส่วนจะไปอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง เป็นตำแหน่งที่พญามารกลัว ตำแหน่งที่มารสะดุ้ง ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับหยุดกับนิ่ง ซึ่งเป็นหลักวิชชาทั้งสิ้น ไม่ผิดไปจากนี้เลย
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๔
