ระบบระเบียบเรียบง่ายเป็นพื้นฐานที่สำคัญ
ความเป็นระบบระเบียบเรียบง่าย คือ ความดั้งเดิมที่มีมาตั้งแต่สมัยยุคพุทธกาล ยุคหลังๆ เป็นยุคที่มีการปรุงแต่ง ถ้าปรุงแต่ง...จะรก แค่เริ่มคิด..ใจก็รกแล้ว พูดก็รก ทำก็รก เก็บก็รกอีก ต้องเรียบง่าย มุ่งเน้นในการฝึกจิต ความเรียบง่ายต้องเริ่มต้นจากตัวเราเองก่อน และจากจุดเล็ก ๆ ภายในวัด แล้วจะค่อย ๆ ขยายไปตามที่ต่าง ๆ ทั่วโลก เราเกิดมาก็เพื่อการนี้...เพื่อจัดระเบียบโลก โดยเริ่มต้นจากการจัดระเบียบหยาบๆ นี้ก่อน
ความเป็นระบบระเบียบเรียบง่าย...เห็นแล้วปลื้ม พอพระภิกษุ สามเณร อุบาสก และอุบาสิกา มีความเป็นระบบ ระเบียบ..ก็จะสะกดใจญาติโยมที่มาเข้าวัดให้สงบตาม กระแสธารแห่งบุญก็จะบังเกิดขึ้นได้อย่างเต็มที่ บุญไม่กระเด็นกระดอน ถ้าสมมติบนสภามีอะไรห้อยรุงรัง ก็จะดูรก ใจก็จะไม่เป็นระเบียบ ใครเห็น...ใจก็ไม่สงบ ใจรกรุงรัง ทำให้ใจไม่เกลี้ยง
ความเป็นระบบระเบียบเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ซึ่งจะนำไปสู่การปฏิบัติธรรมที่ดี เป็นพื้นฐานที่สำคัญมาก ดังนั้น เรามีความจำเป็นที่จะต้องทำตนเองให้เป็นต้นบุญต้นแบบ ในการจัดระบบระเบียบต่าง ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณยายอาจารย์ฯ ท่านปลูกฝังมาโดยตลอด เพราะเมื่อมีคนมาวัดแล้วเห็นความเป็นระบบระเบียบใจของคนเหล่านั้นก็จะเป็นระเบียบ จะทำให้เขาเห็นธรรมะ ได้อย่างง่าย ๆ และเป็นทางมาแห่งบุญ ความเป็นระบบระเบียบจะทำให้ใจมีความสุข มีความสะอาด บริสุทธิ์ สูงส่ง จิตเกษม
เพราะฉะนั้นวัดเราต้องเรียบง่าย ซึ่งสมัยก่อนกว่าจะให้เรียบง่ายอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ก็ไม่ใช่ง่าย สมัยนั้นลงสอนธรรมะที่ศาลาจาตุมหาราชิกา สาธุชนคุยกันเสียงดัง แต่งตัวมาอวดกัน ใส่แหวนเพชร อวดโชว์เครื่องประดับกัน ก็เลยหยุดสอนธรรมะ เงียบแล้วนั่งยิ้ม ต่อมาหลังจากนั้น ก็เงียบกันหมด แล้วให้ใส่ชุดขาวมาวัด สาธุชนหายไปเกินครึ่ง เหลือแค่ค่อนเดียว ซึ่งหลวงพ่อก็ไม่ได้สนใจ เพราะปกติก็นั่งกับคุณยายฯ อยู่แล้ว มาสองคนก็นั่งสองคน มาสามคนก็นั่งสามคน มาสิบคนก็นั่งสิบคน ซึ่งต่อมาก็ล้น จนได้ชุดขาวมาจนถึงทุกวันนี้
การนำเรื่องความเป็นระบบระเบียบมาพูด เพื่อเตือนสติเอาไว้เวลาไปจัดกิจกรรมต่าง ๆ เดี๋ยวจะลืมเรื่องนี้กัน ซึ่งเป็นพื้นฐานที่สำคัญในการฝึกจิตของเรา เป็นประโยชน์ต่อตัวเราเอง และเป็นประโยชน์ต่องานพระศาสนา เราต้องเริ่มจากจุดเล็ก ๆ ตรงนี้ก่อน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๔
