ฝึกให้คล่องชำนาญในทางสายกลาง
อย่าประมาทในชีวิต ให้เร่งสร้างบุญสร้างกุศลให้เต็มที่ เราทุกคนเป็นผู้โชคดี ที่เรารู้ว่าชีวิตเกิดมาสร้างบารมี เมื่อโอกาสในการสร้างบารมีมาถึง เราก็เร่งสร้างบารมีให้สุดกำลังความสามารถให้ทุ่มเทชีวิตและจิตใจให้เต็มที่ อย่ามัวหลงใหล สนุกสนาน เพลิดเพลินในสิ่งที่ไม่เป็นสาระ แต่ให้ทำทุกอนุวินาทีให้มีคุณค่าด้วยการสร้างบารมี ด้วยการประพฤติปฏิบัติธรรม
ให้ตั้งใจฝึกใจให้หยุดนิ่ง อย่าให้มีอะไรมาเหนี่ยวรั้งใจของเรา ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว ฝึกให้คล่องให้คุ้นกับทางสายกลาง ไม่คุ้นไม่ได้ ไม่คุ้นเป็นไม่ได้ ให้คุ้นอย่างถูกหลักวิชชา
ต้องหยุดต้องนิ่งอย่างสบาย ๆ มีองค์ประกอบครบ มีความง่าย มีความสบาย มีความสุข มีความบริสุทธิ์ มีความชัดใสสว่างเพิ่มขึ้น ฝึกได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นไปก่อน ทำให้ถูกหลักวิชชา ทำได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น ไม่ได้ไม่เป็นไร ฝึกให้คุ้นกับทางสายกลางไปก่อน
ทางสายกลางภายในของเรา ต้องราบรื่น ต้องไม่มีอะไรสะดุด ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรค ต้องให้ถูกหลักวิชชา จะนั่งได้นานแค่ไหนก็แล้วแต่ แต่ทุกช่วงเวลาต้องนั่งอย่างถูกหลักวิชชา มีองค์ประกอบครบ ไม่ทันคนอื่นก็ไม่เป็นไร ฝึกให้คุ้นกับทางสายกลางให้ได้ตลอด แม้เป็นช่วงสั้นก็ต้องให้ชำนาญอย่างสบาย ๆ ฝึกซ้ำ ๆ ทำบ่อย ๆ ทำเนือง ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนกว่าจะคล่องชำนาญ เข้ากลาง คล่องว่องไว ใจมีพลัง เดี๋ยวอีกหน่อยทุกคนก็จะไปถึงจุดตรงนี้เอง
ทางสายกลางภายในต้องเป็นทางของเรา ไม่ใช่ทางของใคร ใครจะมากีดขวางมากันไม่ได้ ทำไปอย่างง่าย ๆ สบาย ๆ เดี๋ยวก็จะสมหวังกันทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๔
