บทที่ ๒๖
ทานบารมีของพระโพธิสัตว์
ชีวิตคือ อายุเป็นของน้อย เพราะต้องเสียเวลาไปกับการพักผ่อน และแสวงหาปัจจัย ๔ มาหล่อเลี้ยงชีวิต เวลาของชีวิตจึงเหลือน้อยนิดสําหรับการสร้างบุญบารมี
ย้อนไปในอดีต ๔ อสงไขยกับเศษแสนมหากัป ท่านสุเมธดาบสโพธิสัตว์ ได้รับพุทธพยากรณ์จากพระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ท่านจึงสอนตัวเองว่า หม้อน้ำเต็มเปี่ยม1 ใครผู้ใดผู้หนึ่งคว่ำปากลง น้ำย่อมไหลออกหมด น้ำย่อมไม่ขังอยู่ในหม้อนั้น ฉันใด
ท่านก็ฉันนั้นเหมือนกัน เห็นยาจกไม่ว่าจะต่ำทราม หรือสูงส่งและปานกลาง จงให้ทาน เหมือนหม้อน้ำที่เขาคว่ำาปากลงไว้ ฉันนั้น
เพื่อจะได้มีมหาสมบัติใหญ่เกิดขึ้นในระหว่างการเวียนว่ายตายเกิด เพื่อสร้างบารมี แสวงหาหนทางมรรคผลนิพพาน ไม่ต้องเสียเวลาไปกับการแสวงหาทรัพย์
ในที่สุดท่านสุเมธดาบสโพธิสัตว์ก็ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในครั้งพุทธกาล เพราะอำนาจทานบารมีที่สั่งสมมาอย่างต่อเนื่อง
ท่านทานบดีทั้งหลายได้ชื่อว่า ดำเนินรอยตามปฏิปทาของพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย เป็นผู้ไม่ประมาทในการดำาเนินชีวิต และเป็นแบบอย่างดีงามของอนุชนในภายหลัง.
1สุเมธกถา มก. ๗๐/๔๙
