ใจต้องไม่ติดอะไรเลย ติดแต่ธรรมะ
ลูกต้องนิ่งอย่างเดียว อย่าไปตั้งใจจนเกินไป ให้ทำอย่างสบาย ๆ แบบสนุก ๆ ไม่ต้องไปกังวลหรือกลัวว่าจะทำไม่ได้ ถ้ามีความเพียรและทำอย่างถูกหลักวิชชา เดี๋ยวก็จะเห็นธรรมะกันได้ทุกคน แต่อย่าชะล่าใจประมาทปล่อยใจไปติดกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร ต้องหมั่นฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งให้ได้อย่างต่อเนื่อง เดี๋ยวก็จะหยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งจะทำให้มีความสุขที่เกิดจากสมาธิเป็นเครื่องตอบแทน
เวลานั่งธรรมะแล้วมีอารมณ์เฉย ๆ หรือไม่มีความสุข แปลว่า “นิ่งไม่สนิท” ต้องสังเกตดูใจต้องเกลี้ยงทุกรอบ เพราะความสุขจะจูงใจให้นั่งได้นาน ๆ โดยไม่จำกัดกาลเวลา ถ้ามีความสุขจากสมาธิใจจะเป็นหนึ่ง เป็นเอกัคคตาและอุเบกขา ตามประสบการณ์ภายใน คือ ใจจะเป็นกลางจริง ๆ ใจนิ่ง ๆ เฉย ๆ เป็นกลาง ความสุขความบริสุทธิ์รวมเป็นหนึ่ง
ใจที่หยุดนิ่งจริง ๆ จะเห็นภาพภายในได้ชัดใส แจ่ม แต่ต้องมีความสุขเป็นพื้นฐาน ใจเกลี้ยง ๆ สบาย เพราะฉะนั้นทุกคนทำได้ให้ทำใจใส ๆ สบาย ๆ อย่างมีความสุข ต้องมีความสุขเป็นฐานในทุก ๆ ประสบการณ์ภายใน อย่างนี้จึงจะเรียกว่า “ถูกหลักวิชชา”
ต้องฝึกให้ได้อย่างคุณยายอาจารย์ฯ ใจของท่านเกลี้ยง ใสสะอาด เพราะท่านไม่ติดอะไรเลย ถ้ายังหาความสุขไม่เจอ ต้องปรับต้องแก้ไขด้วยตัวเอง ไม่มีใครมาแก้ให้ได้ ลูกอย่ากังวล เดี๋ยวก็ได้กันทั้งหมด แต่ต้องมีความสุข ความบริสุทธิ์เป็นฐาน ใจต้องไม่ติดอะไรเลย ติดแต่ธรรมะภายในใจ อยู่ที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
