วิชชาธรรมกายเป็นของจริง
ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งในทุกประสบการณ์ภายใน ต้องหายสงสัยด้วยตัวเราเอง ต้องให้หายสงสัยในทุกขั้นตอนของประสบการณ์ภายใน ตั้งแต่เห็นแสงสว่าง เห็นดวง เห็นองค์พระ จนไปถึงจุดที่ละเอียดพอที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายได้ เพราะถ้าหากไม่หายสงสัยด้วยตัวเอง ต่อมาภายหลังจะมาว่าวิชชาธรรมกายไม่มีจริงไม่ได้นะ
วิชชาธรรมกายเป็นของจริง ของจริงก็คือของจริง ต้องให้หายสงสัยว่า “เออ....มีจริง” แล้วปลื้ม เราจะได้รักและหวงแหนปลื้มในวิชชาธรรมกาย เพราะเราตัดสินใจทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่งมาเพื่อที่จะศึกษาวิชชาธรรมกาย แม้อยู่คนเดียวก็ปีติได้
ลูกอยากได้อย่างนี้ไหม ปลื้มปีติว่า “เรามีบุญได้มาเจอของจริง” ต้องได้อย่างนี้ รู้จริง เห็นจริง ดีไหม ต้องฝึกใจไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ ให้เห็นภาพภายในชัดยิ่งกว่าลืมตาเห็น และเห็นให้ได้ตลอดเวลา ถ้าหากใจยิ่งละเอียดก็จะชัดยิ่งกว่าลืมตาเห็นไปเรื่อย ๆ เพราะฉะนั้นให้ดูภาพภายในเฉย ๆ ดูเฉย ๆ สบาย ๆ ดีกว่าและง่ายกว่าที่เราไปเน้นไปเค้น ดูเฉย ๆ คือ การทำใจให้หยุดนิ่งดูเฉย ๆ ปรือ ๆ ตา ทำใจให้ “Soft Soft” เพราะไม่เกี่ยวกับลูกนัยน์ตาเลย ทำใจให้สบาย ๆ ก็จะละเอียดยิ่งขึ้นกว่านี้นะลูก
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
