ยิ่งนิ่งแน่น...ยิ่งรู้แจ้งเห็นแจ้ง
นิ่งอย่างเดียวจึงจะเห็นภาพภายใน เห็นดวงธรรม เห็นองค์พระต้องให้ใจหยุดนิ่ง ไม่มีอะไรเหนี่ยวรั้งได้ใจต้องไม่ติดอะไรภายนอกเลย นอกจากติดความสุขภายในอย่างเดียว ที่ทางโลกเขาบอกว่าห้ามติดสุข ซึ่งสุขทางโลกไม่ให้ติดเพราะนั่นไม่ใช่สุขที่แท้จริงทิ้งสิ่งที่ไม่ใช่ความสุขในทางโลก แต่ไปติดสุขที่ยิ่งใหญ่ในทางธรรม เราต้องติดเข้าไปเรื่อย ๆ ไปจนถึงบรมสุข คือ นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง
นั่งแล้วยังไม่สุข แปลว่า ไม่นิ่ง ถ้าหากนิ่งเป็นช่วง ก็สุขเป็นช่วง สุขม้วนเดียวจบก็เท่ากับนิ่งม้วนเดียวจบ สุขและนิ่งต้องไปด้วยกัน แยกจากกันไม่ได้ นิ่งแล้วสุข การเห็นภายในก็จะเกิดขึ้น
ต้องเห็นอย่างเดียว ไม่เห็นไม่ได้นิ่งแล้วต้องสุข ไม่เห็นเป็นไม่มียิ่งนิ่งแน่นมากขึ้นไปเรื่อย ๆ จะยิ่งเห็นแจ้งแล้วก็รู้แจ้ง ถ้านิ่งแน่นแล้วการเห็นแจ้งรู้แจ้งจะเกิดขึ้นพร้อมกัน ไม่เหมือนกับตามนุษย์ที่เห็นแต่ไม่รู้ว่าอะไร แต่ตาภายในเห็นแจ้งจะรู้แจ้งไปพร้อมกัน
ลูกต้องนิ่งในระดับที่ความสุขมาติดเรา นี่เป็นเครื่องวัดว่าเราทำได้สมบูรณ์ ถ้านิ่งจะสุข ถ้าสุขก็จะนิ่ง ๒ อย่างนี้คู่กัน พอมีความสุขก็จะมีความสว่าง สว่างก็เห็น มีภาพให้ดู เห็นแล้วก็จะรู้ความรู้จะมาติดเรา สําคัญ คือ ต้องมีความสุข ฝืน ๆ ดัน ๆ จะไม่มีความสุข ทำซ้ำ ๆ ให้ชำนาญ แล้วจะค่อย ๆ ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ ขอให้ลูกทุกคนมีความสุขกับการนั่งธรรมะนะ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
