บทที่ ๓๓
การให้ทานของสัตบุรุษ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า การให้ทานของสัตบุรุษ คือ การให้ของคนดี คนมีปัญญา ฉลาดในการดำเนินชีวิต มี ๕ ประการ คือ
๑. สัตบุรุษย่อมให้ทานด้วยศรัทธา คือ ให้ด้วยความเชื่อในผลของทานว่า ทานที่ให้แล้วมีผลไม่สูญเปล่า
๒. สัตบุรุษย่อมให้ทานด้วยความเคารพ คือเคารพในวัตถุทานที่ถวาย และ เคารพในผู้รับทาน
๓. สัตบุรุษย่อมให้ทานตามกาล คือ ให้ในเวลาที่สมควร ให้ตรงตามกาลที่ผู้รับต้องการ
๔. สัตบุรุษย่อมให้ทานด้วยจิตอนุเคราะห์ คือ จิตประกอบด้วยความกรุณา ปรารถนาให้ผู้รับพ้นจากความทุกข์
๕. สัตบุรุษให้ทานโดยไม่กระทบตนและผู้อื่น คือ การให้โดยไม่ทำลายคุณความดีของตน ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม ไม่ทำให้ตัวเองและผู้อื่นเดือดร้อน
ผู้ให้ของชอบใจ1 ย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของเลิศ ย่อมได้ของเลิศ ผู้ให้ของประเสริฐ ย่อมเข้าถึงฐานะอันประเสริฐ
นรชนใด ให้ของเลิศ ให้ของดี และให้ของประเสริฐ นรชนนั้น จะไปเกิด ณ ที่ใดๆ ย่อมมีอายุยืน มียศ.
1มนาปทายีสูตร มก. ๓๖/๑๐๐, มจ. ๒๒/๖๙
