รักษาใจให้เป็นปกติ...มีฉันทะในการฝึก
เมื่อนั่งธรรมะแล้วมีประสบการณ์ภายในเกิดขึ้น ก็ให้มองดูประสบการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใจที่เป็นปกติ ไม่ยินดียินร้ายใด ๆ คล้าย ๆ กับไม่ได้สนใจในประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมากจนเกินไปมองดูเฉย ๆ ด้วยใจที่เป็นปกติ แล้วหมั่นฝึกใจให้เป็นปกติซ้ำลงไปอีก
ในกรณีที่วันนี้นั่งไม่ดีเท่ากับเมื่อวาน...ก็ไม่ต้องนึกเสียใจ หรือวันนี้นั่งได้ดีกว่าเมื่อวาน...ก็ไม่ต้องลิงโลดใจ ให้รักษาใจให้เป็นปกติวันนี้จะดีกว่า หรือลดลง หรือเท่าเดิม ก็ทำเฉย ๆ ให้ใจยังเป็นปกติอยู่ฝึกการไม่คาดหวังว่า “เราจะต้องนั่งวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน” หรือ “จะต้องนั่งให้ดีเท่ากับผู้อื่นที่นั่งได้ละเอียดกว่าเรา" ฝึกทำใจให้เป็นปกติ เพื่อไม่ให้ความคิดดังกล่าวบังเกิดขึ้น
อิทธิบาท ๔ เป็นคุณของเครื่องที่จะนำความสำเร็จให้เกิดขึ้นกับเรา เพราะฉันทะ...ทำให้มีใจรักในการฝึกวิชชาธรรมกายให้มาก ๆ ให้มองเห็นว่าวิชชาธรรมกายเท่านั้นที่จะช่วยตัวเราให้พ้นจากทุกข์เราเรียนเพื่อให้ตัวของเราพ้นทุกข์ ให้ถึงความสุขที่แท้จริง ให้ไปรอบรู้ในความรู้ที่เรายังไม่รู้อีกมากมาย ให้ปลูกฉันทะอย่างนี้นะพยายามทำทุกอิริยาบถด้วยความสุข ด้วยความบันเทิง ด้วยฉันทะ ทำทุกอิริยาบถ จะนั่ง จะนอน จะยืน จะเดินด้วยฉันทะ มีฉันทะเป็นประธาน นั่ง นอน ยืน เดิน ทำด้วยความเพลินมีความสุข เหมือนเราได้ของเล่นที่ถูกใจ หรืองานที่ถูกอกถูกใจ เอาใจจดจ่ออยู่ตลอดเวลา หยุดอยู่ภายในตรงฐานที่ ๗ แล้วก็หมั่นสังเกตดูว่า “เราทำอย่างนี้ ทำไมจึงยังไม่ได้ตามทฤษฎี ทำอย่างนี้แล้วทำไมยังไม่ได้อย่างนั้น” เมื่อมีอิทธิบาท ๔ ได้อย่างนี้แล้ว ก็จะสมความปรารถนาเข้าถึงธรรมกันทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
