แทรกเวลา หยุด นิ่ง...ในภารกิจประจำวัน
ถ้าหากเรามีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไขในการปฏิบัติธรรมก็จะยิ่งทำให้เรามีเวลาหยุด นิ่ง กลาง น้อยลงไปเรื่อย ๆ แค่เวลาปกติที่เราไม่มีสามอย่างนั้น ก็เหลือน้อยอยู่แล้ว เช่น วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมงแบ่งเป็นเวลานอนสักหนึ่งในสามของชีวิต เวลาปฏิบัติภารกิจส่วนตัว ทําความสะอาดร่างกาย รับประทานอาหาร บริหารขันธ์ห้า บริหารร่างกาย ก็อีกหนึ่งในสามของชีวิต อีกหนึ่งในสามสำหรับการทำภารกิจการงานต่าง ๆ ก็หมายความว่า ยี่สิบสี่ชั่วโมงนั้น พักผ่อน ๘ ชั่วโมง บริหารขันธ์อีก ๘ ชั่วโมง ทำภารกิจการงานอีก ๘ ชั่วโมง
ถ้าหากเรามีอายุ ๖๐ ปี นั่นหมายความว่าเราหมดเวลาไปกับการนอน ๒๐ ปี รับประทานอาหาร ออกกำลังกาย ทำความสะอาดร่างกายอีก ๒๐ ปี ทำภารกิจการงานต่าง ๆ อีก ๒๐ ปี แล้วเราจะมีเวลาใดที่จะให้กับชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง นี่แค่เป็นเวลาปกติเหตุการณ์ปกติ ยังไม่ได้นับรวมเวลาเจ็บไข้ได้ป่วยก็มีเวลาเหลืออยู่นิดเดียวเท่านั้น
เราจึงจำเป็นจะต้องแทรกเวลาหยุด นิ่ง และกลาง ในภารกิจประจำวัน ไม่ว่าเราจะประกอบภารกิจอันใดก็ตาม ให้สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ควบคู่กันไป เหมือนเรารับประทานอาหารควบคู่กับการหายใจทําด้วยกันไปทั้งสองอย่าง งานทางใจกับงานในชีวิตประจำวันสามารถไปด้วยกันได้ ถ้าทำได้อย่างนี้ ทุก ๆ วันอย่างสม่ำเสมอ ไม่ช้าจะเข้าถึงวิชชาธรรมกายได้อย่างแน่นอน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
