มีสติกับสบาย...ดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดอะไร
อย่าทิ้งคำนี้นะ ให้มีสติกับสบายควบคู่กันไปอย่างสม่ำเสมอ มีสติกับสบาย นิ่ง ๆ ค่อย ๆ ฝึกไปเรื่อย ๆ มีความมืดให้ดูก็อยู่กับความมืดนั้นด้วยใจที่เบิกบาน แช่มชื่น ไม่ทุกข์ใจ มีแสงสว่างให้ดูก็อย่าไปตื่นเต้น ดูไปเรื่อย ๆ มีอะไรให้ดูเราก็ดูไป ตรงนี้ต้องจำนะ
ให้ดูไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น ไม่ต้องคิดว่า เอ๊ะ...ทำไมเป็นอย่างนั้น ทำไมเป็นอย่างนี้ ถูกหรือว่าผิด เราคิดไปเองหรือเกิดขึ้นจริง อะไรต่าง ๆ เหล่านี้เป็นต้น ให้นั่งแบบเด็ก ๆ ที่อินโนเซ้นท์ คือ ไม่มีความคิดอะไรมากมาย ทำเฉย ๆ นิ่ง ๆ เพราะวัตถุประสงค์ของเรา คือ “ต้องการให้ใจหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ หรือกลางท้องของเรา” เหนือสะดือขึ้นมาสองนิ้วมือ อย่างสบาย ๆ นี่คือวัตถุประสงค์
ฝึกใจไปเรื่อย ๆ อาจจะมีปรากฏการณ์อะไรต่าง ๆ เกิดขึ้นกับร่างกายของเรา คือ ตัวจะพองบ้าง ตัวขยายบ้าง ตัวยึดสูงขึ้นไปบ้าง ขยายออกไปทางกว้างบ้าง หรือตัวยุบลงไปบ้าง ตัวโยกบ้างตัวโคลงบ้าง ตัวเบาบ้าง ตัวลอยบ้าง หรือหล่นลงไป เหมือนตกจากที่สูงลงไปบ้าง หรืออะไรที่นอกเหนือจากนี้ก็ให้ทำเฉย ๆ ในทุก ๆ ประสบการณ์ ให้ทำเฉย ๆ ทำใจหลวม ๆ เหมือนสวมเสื้อผ้าหลวม ๆ ให้ผ่อนคลาย แล้วก็ทำใจให้สบาย ๆ นิ่ง ๆ เฉย ๆ มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ดูไป อย่างนี้เรื่อยไปเลย
ให้รวมใจกันไปสวดธัมมจักกัปปวัตตนสูตรที่พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ “สำคัญมากจริงๆ” บูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารด้วยการไปสวดธรรมจักรนะ เราจะได้ปลื้มเพราะเป็นจุดเริ่มต้นของการบังเกิดขึ้นของพระผู้ปราบมาร ซึ่งกว่าท่านจะมาเกิดได้ไม่ใช่ง่ายเลยยากมาก พญามารกันนักกันหนา แต่เอาไม่อยู่ เราจึงต้องไปสวดบูชาธรรมท่าน นึกแล้วจะได้ปลื้ม เพราะฉะนั้นถ้าไม่มีการบังเกิดกายหยาบของท่าน ก็ไม่มีการบรรลุธรรม ไม่มีการเข้าถึงธรรม ไม่มีการเห็นธรรมตามท่าน....นี่สำคัญนะ !!
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
