สัมโมทนียกถา

บทที่ ๖๓
หมดบุญก็หมดสิทธิ์

             พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรับรองว่า น้ำในมหาสมุทรทั้งสี่นั้นมีปริมาณน้อย¹ เมื่อเทียบกับน้ำตาของชนผู้ประสพทุกข์ ในระหว่างเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ น้ำตานั้นมากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่เสียอีก

              พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เคยให้โอวาทไว้ว่า อย่าลืมว่าชีวิตที่ผ่านมา เราดำเนินชีวิตผิดพลาดกันมาทุกชาติ มากหรือน้อยเท่านั้น แปลว่าชีวิตที่ผิดพลาดเหล่านั้น มีวิบากกรรมที่พร้อมจะสอดแทรกให้ผล ได้ของเมื่อไหร่ก็ส่งผลทันที

               เราจึงจำเป็นต้องมีบุญ ถ้าหมดบุญก็หมดลมหายใจ แปลว่าหมดสิทธิ์ครอบครองทรัพย์สินทุกอย่าง บุญนี้ใช้ไปก็หมดไป ถ้าไม่สร้างบุญใหม่ ภพต่อไปเราจะลําบากยากจน ชีวิตจะลำเค็ญ เพราะฉะนั้น ใครมีกำลังน้อยก็ทำน้อย มีกำลังมากก็ทำมาก

               ท่านทานบดีทั้งหลาย ได้ตั้งใจมาสั่งสมบุญกุศล ด้วยการมาถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน เป็นการสั่งสมบุญให้แก่ตนเอง จึงได้ชื่อว่า ดำรงตนอยู่ด้วยความไม่ประมาท.

¹เรื่องพระวนวาสีติสสะ มก. ๔๑/๒๗๕, มจ. ๒๕/๕๓