เป้าหมายของเรานั้น....มันอยู่ภายใน
เราเป็นนักสร้างบารมี และเกิดมาเพื่อสร้างบารมีอย่างเดียวซึ่งเราก็ได้สั่งสมบารมีกันมานับภพนับชาติไม่ถ้วนแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อเรามาเกิดในชาตินี้ พอเสร็จภารกิจในทางโลกแล้ว เราก็สละทิ้งความสะดวกสบาย และความเพลิดเพลินทั้งหมดในทางโลก เพื่อมาเดินสู่เส้นทางภายในกันต่อไป จนกว่าจะไปถึงจุดหมายปลายทาง นั่นก็คือ “ที่สุดแห่งธรรม”
เราทำกันมาอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกนับภพนับชาติไม่ถ้วน เพราะฉะนั้น....ชีวิตของพวกเราจึงแตกต่างจากชาวโลกทั้งหลาย เพราะชาวโลกทั้งหลายเขายังไม่รู้อะไร เมื่อยังไม่รู้อะไร เขาจึงทำตามสิ่งที่เขาเข้าใจ และได้รู้ได้เห็นกันไปอย่างนั้น ส่วนของพวกเรานั้นเกิดมาเพื่อสร้างบารมี และเมื่อเราทิ้งทุกอย่างมาสู่เส้นทางการสร้างบารมีแล้ว เราก็ต้องทำให้บรรลุเป้าหมายให้ได้ โดยเป้าหมายของเรานั้นมันอยู่ภายใน คือ ต้องเดินทางสายกลางเข้าไปสู่ภายในถึงจะไปสู่จุดหมายปลายทางได้ ซึ่งเราต้องจับหลักตรงนี้กันเอาไว้ให้ดี เพื่อที่เราจะได้สร้างบารมีกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง
เมื่อเรารู้แล้วว่า “เส้นทางที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้นอยู่ภายในตัวของเรา” เราก็ควรรักษาใจไม่ให้หลุดจากศูนย์กลางกายในทุกอิริยาบถคือ ไม่ว่าเราจะอาบน้ำล้างหน้า แปรงฟัน ขบฉันภัตตาหาร รับประทานอาหาร สวดมนต์ไหว้พระ เจริญภาวนา หรือปฏิบัติภารกิจอะไรก็ตามเราต้องรักษาใจอย่าให้หลุดจากศูนย์กลางกายอย่างนี้จึงจะเรียกว่า “เราได้ทำอย่างที่เราตั้งใจในการมาอยู่และมาสร้างบารมีร่วมกัน”
เพราะฉะนั้น...ใครที่พลาดพลั้งเผลอ และปล่อยให้ใจเลื่อนลอยหลุดออกจากศูนย์กลางกาย ก็ต้องรีบปรับปรุงตัวของเราเองให้ดีนะ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๔
