ศูนย์กลางกายเป็นทั้งหมดของชีวิต
ให้ลูกทุกคนหมั่นเอาใจของเราไว้ที่ศูนย์กลางกายอย่างสบาย ๆ ให้ทําจนติดเป็นนิสัย ไม่ว่าในอิริยาบถใดก็ตาม จะนั่ง นอน ยืน เดินใจจะต้องมาหยุดอยู่ที่กลางกาย ทำให้คล่อง ทำให้ชำนาญให้ติดเป็นนิสัย ถ้าหากพวกเรานาน ๆ ทำทีก็จะไม่ค่อยคล่อง จะมีความรู้สึกว่าฝืน รู้สึกว่าขลุกขลัก เวลาเราไปปฏิบัติภารกิจที่เราได้รับมอบหมาย ก็ไม่รู้ว่าจะแบ่งใจของเรามาไว้ภายในได้อย่างไร
ถ้าเราทำบ่อย ๆ ให้ติดเป็นนิสัยแล้ว เราจะไม่เกิดความรู้สึกว่า ต้องแบ่งภายในครึ่ง ภายนอกครึ่ง เพราะว่าใจของเราจะอยู่ตรงนั้นเป็นปกติ จะคิด จะพูด จะเขียน จะเคลื่อนไหว หรือจะทำอะไรก็แล้วแต่ ก็จะอยู่ตรงนั้นเป็นปกติ แล้วเมื่อใดใจของเราอยู่ตรงกลางกายเป็นปกติ ความสมบูรณ์ของภารกิจก็มีมากขึ้นเอง
ยิ่งพวกเราทุกคนได้ตั้งใจเข้ามาสู่องค์กรแล้ว ตั้งใจตั้งแต่แรกว่า จะมาศึกษาวิชชาธรรมกาย มาฝึกฝนตนเอง และมาสร้างบารมี ทั้งสามสิ่งนั้นมารวมอยู่ที่หยุดนิ่งนี่เอง หยุดนิ่งอยู่ภายในเพราะฉะนั้นอย่าให้ความตั้งใจของเรานั้นสูญเสียไป ตั้งใจมาแล้วก็ต้องตั้งใจทำกันให้จริงจัง ให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกายให้มากที่สุด เพราะว่าเราทุกคนก็รู้อยู่แล้ว ศูนย์กลางกายเป็นทางนำไปสู่พระธรรมกายภายใน ซึ่งจะทำให้เกิดธรรมจักขุ และญาณทัสสนะที่จะศึกษาวิชชาธรรมกาย ทำความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิตของเราที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางได้เป็นอย่างดี เมื่อเราทราบอย่างดีแล้ว จงให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกายให้มาก ถือว่าเป็นทั้งหมดของชีวิตเลยทีเดียว
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๔
