สรุปโอวาทประจำวัน ปี พ.ศ. ๒๕๕๗
> วันเสาร์ที่ ๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗
เรามีบุญกันมากที่ได้เกิดมาสร้างบุญกับพระผู้ปราบมาร เราต้องปลื้มปีติและภาคภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานของท่าน มีสายบุญเชื่อมกับท่าน หมู่คณะของเราทำสิ่งที่คนอื่นเขาทำกันได้ยาก อย่างการโปรยกลีบดอกดาวรวยเราก็ทํากันอย่างเป็นระบบระเบียบและสําเร็จกันมาโดยตลอด ได้บุญกันเต็มที่ การที่เราประกาศคุณของท่าน ถือว่าเราทำกันได้ดีแล้ว สร้างบารมีไปด้วยกันเป็นทีมให้ได้ตลอดนะลูกนะ
> วันอาทิตย์ที่ ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗
เหลืออีก ๒ วันก็จะสิ้นสุดระยะทางธุดงค์ปีที่ ๓ แล้ว ตั้งแต่โปรยกลีบกุหลาบปลายปี ๕๔ และเริ่มเดินธุดงค์ปี ๕๕ แป๊บเดียวนะ
ดอกดาวรวยดูสวยมาก ส่วนดอกกุหลาบเอาไปโปรยแล้วมีหนามจึงเปลี่ยนเป็นดอกดาวรวย เป็นเส้นทางสีทอง
มีโครงการจะพาเดินธุดงค์ ๕ จังหวัด เดินไปที่พุทธอุทยาน ให้ชุดนี้เดินต่อ ๕ จังหวัด คือ สระบุรี โคราช ขอนแก่น อุดรธานี และหนองคาย เดินช่วงเดือนพฤษภาคม ก่อนวันวิสาขบูชา พอถึงวันวิสาขบูชาก็ไปถึงที่พุทธอุทยานพอดี และทำพิธีบรรจุ พระบรมสารีริกธาตุ” ที่นั่น ที่ “ปทุมรัตน์เจดีย์” ออกจากวัดเดินธุดงค์ไปตามตัวจังหวัดของแต่ละจังหวัดและอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุไว้บนเทวรถ มีการโปรยดอกดาวรวยเหมือนกัน สําคัญนะ สาเหตุที่พระพุทธศาสนากลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชเพราะพระองค์ทรงเห็นการเดินของสามเณร สามเณรเดินอย่างสงบเสงี่ยมและสง่างาม แม้พระเจ้าอโศกจะเคยเห็นนักบวชมาแล้วมากมาย แต่พอเห็นสามเณรอยู่ในอาการสงบที่แตกต่างจากนักบวชทั่วไป ท่านก็เกิดกุศลจิตศรัทธา สร้างเจดีย์ถวายไว้ในพระพุทธศาสนา ๘๔,๐๐๐ แห่ง พระพุทธศาสนาจึงตั้งมั่นมาได้จนถึงปัจจุบัน เราก็เทียบบัญญัติไตรยางค์เอา สามเณร ๑ รูปได้ทำให้พระพุทธศาสนาตั้งมั่นมาได้เป็นพันปี เพราะฉะนั้นพระ ๑ รูปก็ต้องมากกว่าพันปีอย่างแน่นอน อย่างน้อย ๆ ก็ต้อง ๕,๐๐๐ ปี หรือ ๑๐,๐๐๐ ปี แต่นี่ พระพันกว่ารูป ต้องยาวนานไปอีกไกล ตลอดชีวิตของพระเจ้าอโศกท่านมีแต่การรบ แต่ยังเกิดศรัทธาในอิริยาบถของสามเณร ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยได้สนทนากัน เพียงแค่เห็นอาการเดินของสามเณร ท่านก็คิดว่า น่าจะเป็นนักบวช เพราะดูสงบเสงี่ยมสง่างาม จึงให้มหาดเล็กไปนิมนต์สามเณรเข้ามาในวัง ได้ซักถามว่าสามเณรเป็นใคร และสามเณรคืออะไร เพราะท่านไม่รู้อะไรเลย นั่นหมายความว่า สามเณรนิโครธท่านต้องมีวิธีการอธิบายให้พระเจ้าอโศกมหาราชเข้าใจ ซึ่งจิตใจของพระเจ้าอโศกมหาราชในตอนนั้นยังวนเวียนอยู่แต่การรบเพื่อขยายอาณาจักร คำพูดของสามเณรทำให้พระราชาหยุดฟังและชวนติดตามได้ จึงไม่ใช่เรื่องธรรมดา สามเณรเป็นหน่อแก้วเปรียญธรรมอย่างแท้จริง
การเดินธุดงค์ไม่ใช่เรื่องธรรมดา พระศาสนาฟื้นกลับมาได้เพราะ “การเดิน” พระศาสนาตั้งมั่นอยู่ได้เพราะ “การนั่ง” เรามาอยู่ในยุคของการฟื้นฟู จะขยายก็ต้องเดิน การเดินธุดงค์ ๕ จังหวัด ถ้าเดินจากวัดไปถึงปทุมรัตน์เจดีย์ เป็นระยะทาง ๖๔๓ กม. แต่เราตัดตอนโดยเอาการนั่งกับการเดินผสมกัน คือ ให้นั่งในรถเหมือนพระบรมศาสดาบรรลุธรรม พอนั่งกลั่นจิตดีแล้วก็ลงไปเดิน เอาบุญบารมีแจกจ่ายให้แก่ญาติโยม เราผ่านการเดินเกือบ ๕๐๐ กม. มาแล้ว คราวนี้เดินในเมือง แต่ก่อนเข้าเมืองสัก ๒ กม. ให้ตั้งแถวเพื่อตั้งขบวน เพราะเราผ่านมาปีที่ ๓ เขาบอกว่าปีนี้ลงตัวที่สุด ลงตัวทั้งขบวน การเตรียมการรับรองต่าง ๆ และพระธุดงค์เองมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี ตัวท่านเองมีความสุข ตัวเบา ไม่ร้อน ไม่หนาว และมีประสบการณ์ภายใน คือ เดินแล้วใจไม่หลุดจากตัวเลย นิ่งอยู่ภายใน แสงสว่างเกิด บางรูปท่านเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ เห็นดวง เห็นองค์พระบ้างก็กายเบา ใจเบา ขนาดพระผู้เฒ่าอายุ ๘๔ ยังไม่ยอมนั่งรถ เรียกว่าพระหนุ่มในขบวนพระธุดงค์เดินไปได้แค่ไหน พระผู้เฒ่าก็เดินไปได้เท่านั้น คนอายุ ๘๔ กับคนอายุ ๒๐ กว่า เมื่อเทียบแล้วเหมือนปู่กับหลาน แต่เดินด้วยกันได้ ไปด้วยกันเป็นทีม เพราะฝึกกันมาอย่างดี กระแสดี ๆ จึงเกิดไปทั่ว ต้องแบบนี้ ถ้าจะเผยแผ่ต้องเดิน พอใจสบายจะทําอะไรก็สำเร็จ ปีแรกจะทําลายคำที่ว่า "เส้นทางเดินไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ" หลวงพ่อจึงทำให้ดูว่าสามารถทำได้จริง เส้นทางเดินที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกทางไหน ทางสายกลางจะต้องโรยด้วยกลีบกุหลาบ ถ้าจะไปข้างทางก็อีกเรื่องหนึ่ง นั่นเป็นการปฐมเริ่ม เดี๋ยวนี้เราโปรยด้วยกลีบดอกดาวรวย เรียกดอกดาวรวยจนคุ้น ดอกดาวเรืองไม่ค่อยคุ้นกันแล้ว พระเดินธุดงค์เป็นพันรูปหาไม่ได้ง่าย ๆ ไม่ค่อยมี อย่างมากหลักสิบ หลักร้อย ทีมงาน V ต่าง ๆ ก็สุดยอด รับบุญทุ่มเทกันอย่างเต็มที่ ได้บุญบารมีกันเยอะเลย มีพระธุดงค์บางรูป พอไปดูหลักกิโล เห็นหลักกิโลที่ร้อยแล้วเหนื่อย
หมดแรง ต่อไปท่านจึงไม่ดูหลักกิโล มองทาง มองกลาง ตัวเบา ไม่เหนื่อยไม่มีอะไรเป็นอุปสรรค หน้าตาสดใสกันทุกท่าน
> วันจันทร์ที่ ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗
การเดินธุดงค์ ช่วยทำให้เกิดการตื่นตัว ที่จะกอบกู้พระพุทธศาสนาขึ้นมา การจะกอบกู้ได้ต้องเดินอย่างสามเณรนิโครธ ทำให้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองไปทั่วชมพูทวีป เพราะการเดินอย่างสงบ สำรวม ทอดสายตาลงต่ำ ใบหน้าผ่องใส ประดุจผู้ที่เต็มอิ่มไปด้วยความสุข เพราะเหตุนี้เอง จึงทำให้พระพุทธศาสนากลับฟื้นฟูขึ้นมา และสืบทอดกันมายาวนานถึงสองพันกว่าปี การเดินธุดงค์ธรรมชัยก็เช่นเดียวกัน จะทำให้เกิดการฟื้นฟูพระพุทธศาสนาขึ้นมาได้ อย่างน้อยก็ให้เหมือนในยุคโบราณกาล ให้เต็มเปี่ยมไปด้วยผู้คนที่รักและหวงแหนพระพุทธศาสนา ซึ่งจะเป็นเหตุทำให้พระพุทธศาสนาสืบทอดไปอีกยาวนาน
