.....การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ตั้งแต่ยังถือกำเนิดอยู่ในครรภ์มารดานับเป็นจุดเริ่มต้น ของการใช้บุญที่เราได้เคยสั่งสมมาตั้งแต่อดีต หากบุญเราไม่พอ บุญของผู้ให้กำเนิดไม่เพียงพอ เราเองคงไม่ได้ลืมตาดูโลกสมใจเป็นแน่ แม้แต่บางคนมีบุญได้เกิดสมใจแล้ว ถ้าบุญไม่พอก็คงจะถูกทิ้งขวางตามสถานสงเคราะห์ หรือกองขยะตามที่ลงตามหน้าหนังสือพิมพ์
การเติบโตของทารกนั้นก็ต้องใช้บุญจะพูดจะทำอะไรก็ยังไม่ได้ จะสื่อสารกับพ่อแม่ เช่นเวลาจะกินหรือป่วยไข้ก็ต้องใช้บุญ เรารอดพ้นอันตรายได้อย่างปลอดภัยก็เพราะบุญ
ช่วงชีวิตของเราทุกขั้นตอน ทุกช่วงเวลาเราใช้บุญทั้งนั้น อาจเรียกว่า เราใช้บุญทุกวินาทีเลยก็ว่าได้ หากลองพิจารณาความเป็นอยู่ของคนรอบข้าง ความแตกต่างของกันและกัน ในเรื่องจังหวะชีวิต โชคช่วย หรือดวงดี สิ่งเหล่านี้จะเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่บุญ ใครสะสมบุญมามากก็มีบุญมากไว้ใช้ให้สุขสบายไปได้นาน ถ้าใครทำบุญสะสมบุญมาน้อยก็อย่าน้อยอกน้อยใจในดวงชะตาหรือน้อยใจบุญเลยนะครับ ถือเสียว่าเป็นสัญญาณให้เราเริ่มสะสมบุญให้ยิ่งๆ ขึ้นไป และสักวันบุญที่ทำจะส่งผลแก่เราเอง
ช่วงชีวิตที่เราต้องประสบกับภาวะวิกฤตน้อยใหญ่เราไม่มีที่พึ่งอื่นใดหรอกครับ นอกจากบุญและบารมีที่เราเคยสร้างไว้ หรือในบางครั้งอาจสัญญิงสัญญาว่าจะทำบุญทำทานถ้าหากผ่านพ้นภาวะวิกฤตไปได้ หรือที่คุ้นเคยกันว่า บนบานศาลกล่าว นั้นแหละครับ
เมื่อเราต้องใช้บุญในทุกขั้นตอนชีวิตอย่างนี้ท่านไม่กลัวหรือครับว่า สักวันหนึ่งบุญที่เคยสะสมไว้มันจะหมดเข้าสักวันและเมื่อใดที่เราหมดบุญไปก็คงทราบดีว่า ลมหายใจของเราอาจหมดไปด้วย บุญเก่าก็หมดบุญใหม่ยังไม่ได้สร้างชีวิตหลังความตายของเราจะเป็นอย่างไร
ลองพิจารณาดูนะครับว่าบัญชีบุญของเราแต่ละคนสะสมไว้กี่มากน้อย ถ้าสะสมไว้มากก็อย่าประมาทเลยครับ เพราะเราได้ใช้บุญไปทุกวันบางครั้งเราอาจนำบุญในอนาคตที่เราสัญญาไว้มาใช้จนบัญชีบุญ ติดตัวแดงก็ได้ หากเป็นเช่นนั้น นับว่าอันตรายทีเดียวครับ
ลำพังบัญชีในธนาคารหากเราติดตัวแดงเรายังพอจะหามาลบล้าง แม้ถ้าเราตายไปหนี้อาจสูญตามไปหรืออาจจะให้ลูกหลานชดใช้แทนก็ได้ แต่ถ้าเป็นบัญชีบุญนั้นเป็นบัญชีเฉพาะตัว ถึงเราต้องหลับตาลาโลกไปหนี้ไม่สูญนะครับ แต่กลับทับทวีให้ชดใช้ในภพหน้า การติดหนี้บุญหนี้กุศลจึงเป็นกิจที่ต้องรีบสะสาง พร้อมๆกับรีบสะสมบุญไว้ให้มากๆเถอะครับแม้เวลาล่วงผ่านไปท่านจะได้ชื่อว่าใช้ชีวิตอย่างรอบคอบปลอดภัยครับ
ดุสิต บุญมโนรถ
