สมดุลแห่งชีวิต

.....วันเวลาที่ผ่านไป เราไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ เหมือนดั่งสายน้ำที่ไหลผ่านไปแล้วไม่อาจไหลย้อนกลับคืน เมื่อหวนคิดถึงเวลาที่ผ่านไป สิ่งที่มีคุณค่ายิ่งสำหรับเราในขณะนี้ คือ เวลา อารมณ์ และกำลังใจ

.....เวลา…ที่ย่างก้าวไปข้างหน้า ต้องก้าวไปพร้อมกับการสร้างความดี บ่มบารมีให้แก่กล้า

.....อารมณ์…ต้องรักษาให้แช่มชื่น เบิกบาน ผ่องใส อยู่เสมอ เพื่อการเข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ

.....กำลังใจ…ต้องเต็มเปี่ยมในใจ พร้อมที่จะเผชิญและต่อสู้กับอุปสรรคทั้งหลาย โดยไม่หวั่นไหว

.....ฉะนั้นเราจึงไม่ยอมให้ชีวิตต้องสูญเสียเวลาที่มีคุณค่า อารมณ์ที่แจ่มใส กำลังใจที่เข้มแข็งได้อีกต่อไปแล้ว นับตั้งแต่วินาทีนี้ เราต้องใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีคุณค่ามากที่สุด ด้วยการทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย จนสามารถเข้าถึงที่พึ่งที่ระลึกภายในคือ พระธรรมกายได้ ชีวิตจึงจะพบกับความสุขที่แท้จริง