ระเบียงทัศนะ

.....ในชีวิตของคนเรามีเรื่องน่าจดจำหลากสิ่งหลายอย่าง ยิ่งถ้ามีชีวิตและประสบการณ์อันยาวนานก็มีเรื่องต้องจดจำมาก แต่บางคนแม้จะดูอายุไม่มากนักแต่มุมมอง ของชีวิตมีมากก็มีเรื่องราวที่ต้องจำไม่น้อยอีกเหมือนกันคุณเห็นว่าเป็นอย่างนั้นไหมครับ

.....ความแปลกของมนุษย์เรามักชอบจดจำเรื่องราวที่ไม่ค่อยดีนักอย่างเรื่องความผิดพลาดของคนอื่นเป็นต้น ผมเคยแลกเปลี่ยนทัศนะกับเพื่อนๆ หลายคนเขามักสรุปว่าธรรมชาติของมนุษย์ก็เป็นเช่นนี้ ชอบมองความผิดพลาดของคนอื่น หรือที่เรามักคุ้นกับความหมายที่ว่าคอยจับผิดนั่นแหละสังเกตจากพฤติกรรมของคนรอบตัวเราถ้าใครทำอะไรผิดสักอย่างจะมีผู้ประสงค์ดีชี้ขุมทรัพย์ลับหลัง ให้มากมาย พฤติกรรมชี้ขุมทรัพย์ลับหลังภาษาชาวบ้านเขาเรียกว่านินทาฟังคุ้นหูกว่าไหมครับ ผมว่าคุณเองก็คงได้รับความปรารถนาดีที่ว่านี้มาแล้วไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งล่ะ แต่ถ้าไม่เคย หรือไม่ทราบว่าเคยหรือแม้กระทั่งไม่สนใจว่าเคยผมว่าเป็นบุคคลที่โชคดีที่สุดแต่ถึงอย่างนั้นผมว่าความแปลกของมนุษย์อีกอย่างก็คือไม่ชอบจดจำหรือไม่อยากจำ ความผิดพลาดของตัวเอง ผมไม่อยากยัดเยียดความคิดนี้ให้คุณหรอกครับว่าคุณเองอาจจะติดกลุ่มที่ว่านี้แต่ขอให้คุณลองพิจารณาดูพฤติกรรมตัวเองจะดีกว่า

.....ความจริงแล้วสมองของคนเราเลือกรับรู้และจดจำสิ่งต่างๆได้เมื่อเป็นอย่างนี้ทำไมเราไม่เลือกจดจำแต่สิ่งดีๆทั้งของตนเองและคนอื่นการใช้ชีวิตครอบครัวได้ยาวนาน และมีความสุข เป็นเพราะเรายังจำภาพความดี ความเอื้ออาทร ความห่วงใยของกันและกันได้อยู่ ตราบใดที่ความผิดพลาดที่สะสมมันเข้ามาแทนที่ในอัตราส่วนที่มากเกินสมดุลเมื่อนั้นเราก ็มักได้ยินเรื่อง เตียงหัก รักร้าว เพื่อนมองหน้าเพื่อนไม่ติด โกรธ เกียจชังกันตามแต่ระดับของความผิดพลาดที่ต่างฝ่ายต่างสะสมไว้

.....ในรายที่จดจำแต่สิ่งดีๆของตนเองและคนรอบข้างได้โปรดรักษาความโชคดีของคุณไว้นะครับและสำหรับผู้ที่กำลังจะทำได้ผมขอเป็นกำลังใจให้ไปถึงฝั่งของเรื่องราวดีๆ แม้บางครั้งเรามองย้อนกลับไปดู ในวันหนึ่ง ๆความดี ความภูมิใจ เราจะดูน้อยไปจนทำให้รู้สึกไม่เต็มอิ่มเต็มใจในการบันทึกและจดจำ เรายังมีโอกาสแสวงหาและทำให้เกิดขึ้นได้ ผมว่าโลกจะน่าอยู่ขึ้นเยอะครับเราจะอยู่กับเรื่องดีๆ บันทึกเรื่องดีเรา ก็สุขใจ บันทึกเรื่องร้ายก็ทุกข์ใจชีวิตนี้เราเลือกได้แล้วเราจะเลือกทุกข์ใจไปทำไมเล่าครับ


 

จีระ ศุภวัฒน์