หลวงพ่อตอบปัญหา

.....ถาม ดิฉันเคยได้ยินผู้ใหญ่สอนว่า ให้ทำตาเยี่ยงตาไม้ ให้ทำหูเหมือนหูกระทะ ให้ทำกายเหมือนผ้าเช็ดเท้า ให้ทำใจประดุจแผ่นดิน กราบนมัสการหลวงพ่อช่วยกรุณาขยายความให้เข้าใจง่ายๆ ด้วยค่ะ

.....ตอบ ที่ว่าเหมือนตาไม้  ความจริงเขาใช้เต็มว่าตาเหมือนตาไม้  ตาไม้ไผ่ถ้าเราไม่ริดออกปล่อยให้ติดลำต้นเป็นแขนงยาวประมาณสักคืบกว่าๆ  เหลือไว้อย่างนี้ตลอดลำไม้ไผ่  ก็สามารถเอาไม้ไผ่ลำนั้นไปทำประโยชน์ได้  ชาวบ้านเขาเอาไว้ใช้ทำพะอง

.....รู้จักพะองไหม พะอง คือ บันไดสำหรับขึ้นต้นตาลสูงๆ ไม้ไผ่มันจะมีแขนงแตกออกจากตา เป็น ๒ ข้างสลับกัน เราตัดแขนงให้เหลือสักประมาณคืบ ก็ใช้สำหรับเป็นที่เหยียบขึ้นแทนบันไดได้สบายๆ

.....ตาเหมือนตาไม้ไผ่ อุปมาข้อนี้หมายถึงว่า นัยน์ตาของเรา อะไรที่ไม่ควรดูก็อย่าไปดูมันเลย เหมือนอย่างตาไม่ไผ่สักแต่ว่าเป็นตา แต่ใช้ตาไม่เป็นหรอก ท่านใช้อุปมาเช่นนี้ก็เพื่อจะบอกว่า อะไรที่ไม่ควรดูก็อย่าไปดู ไม่ควรมองก็อย่าไปมอง อย่าไปเที่ยวสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านมากนัก เดี๋ยวใจจะฟุ้ง เดี๋ยวจะมีเรื่อง ให้ทำตาเหมือนตาไม้ไผ่ โดนเหยียบขึ้นไปๆ มันก็เฉย ไม่เอาเรื่องกับใคร

.....หูเหมือนหูกระทะ หูกระทะเขาเอาไว้ทำอะไร ไม่ได้เอาไว้ฟังนะ เขาเอาไว้สำหรับแขวนกระทะ อุปมาหมายถึงว่า เรื่องอะไรที่ไม่สมควรฟังก็อย่าไปฟัง ไม่อย่างนั้นเขาว่าเราไปฟังเอง ฟังแล้วโกธรทำไมเล่า ก็ทำหูเป็นหูกระทะเสียก็หมดเรื่อง เขาอยากด่า ด่าได้ก็ด่าไป คำด่าถ้าเราไม่รับไว้ ก็คืนเข้าตัวเขาเองนั่นแหละ

.....เคยเตือนหลายๆ คนว่า คนเราถูกด่าแล้ว เอาละพอฝึกได้ ใจถึงจุดหนึ่งก็เลยไม่โกธร แต่อย่าเพิ่งคิดว่าเก่งนะ ที่เก่งกว่านั้นยังมี คือชมแล้วไม่ยิ้ม คนนี้ล่ะเก่งจริงๆ เพราะคนเราทั่วไปพอรับคำชมแล้วยิ้มนี่สิ ลูกถึงได้เต็มบ้านหลานถึงได้เต็มเมือง ไปได้ยินคำชมน้องจ๊ะ น้องจ๋า สวยจริงๆ …เลยเลี้ยงลูกกันเป็นพรวน ถ้าชมแล้วยังเฉยเสียได้ ก็สบาย ป่านนี้บวชเป็นแม่ชีไปแล้ว

.....กายเหมือนผ้าเช็ดเท้า ธรรมดาผ้าเช็ดเท้าเวลาใครเอาเท้าสกปรกๆ มาเช็ด มันไม่บ่น อุปมานี้ท่านตั้งใจจะเตือนว่า..คนเราจะทำงานอะไรก็ทำให้เต็มกำลังลงไป เป็นคนไม่ถือเนื้อถือตัว ไม่เลือกงานกันแหละ ขอให้งานนั้นเป็นงานอาชีพสุจริตก็ทำเข้าไป

.....คุณยายมหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ท่านพูดเสมอๆ ว่า ตั้งแต่เป็นเด็กมาแล้ว ตอนนั้นท่านยังไม่ได้เข้าวัด ถ้ามันถึงคราวจะต้องไปรับจ้างเขาเทกระโถนล้างกระโถนก็เอา เพราะมันเป็นอาชีพบริสุทธิ์ แต่จะให้ไปลักขโมยใครเขา หัวเด็ดตีนขาดยายไม่ยอมทำ จะทำกายอย่างกับผ้าเช็ดเท้า ใครจะโขกจะสับอย่างไรก็ยอมละ เพื่อให้ได้อาชีพที่สุจริต แต่จะให้ไปโกงไปกินเขา เพื่อจะได้แต่งตัวสวยๆ ไม่เอาเด็ดขาด

.....ใจประดุจแผ่นดิน ใจพวกเราส่วนใหญ่ไม่เหมือนแผ่นดิน แต่เหมือนขี้ผึ้งลนไฟ มันอ่อนปวกเปียกๆ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เคยตรัสเรื่องใจเหมือนแผ่นดินกับพระราหุลว่า

.....“แผ่นดินนี้ ใครเอาน้ำหอมไปรดไปราด มันดีใจไหม ไม่ดีใจ มันก็เฉยๆ เอาของเหม็นไปราด มันทุกข์ใจไหม มันก็เฉยๆ ราหุล..เธอทำใจให้ได้อย่างนั้นแหละ ใครมาทำอะไร เธอก็อย่าไปเอาเรื่องเอาราวกับเขา ตั้งใจปฏิบัติธรรมของเธอไป แล้วเธอจะหมดกิเลสได้เร็ว”

.....ถ้าทำใจเหมือนแผ่นดินได้อย่างนี้ ธรรมะก็อยู่แค่เอื้อม พวกเราใจไม่หนักแน่น เขาด่า เขาว่าเข้าหน่อย เจ็บใจ ทั้งๆ ที่มันก็แค่ลมมากระทบหู พัดลมเป่ายังแรงกว่านั้นอีกนะ ลมปากเป่าเบาๆ หน่อยเดียว อุ๊ย! เจ็บใจ ถ้าอย่างนั้นก็คงมีเรื่องเจ็บช้ำน้ำใจไปตลอดชาติ ให้รีบแก้ไขกันเสียนะ