หลวงพ่อตอบปัญหา

คำถาม..  ขณะนั่งสมาธิได้ประมาณ๑๐–๑๕ นาที มักจะหลับเสมอ มีวิธีแก้ ไขอย่างไรครับ ?

คำตอบ..  ตื้อครองโลกซิลูก ตั้งใจนั่งไป แล้วก็แก้ไขไปในระหว่างนั้นด้วย เช่น สำรวจดูให้ได้ว่าทำไมเราจึงนั่งง่วง หลวงพ่อเองก็เคยนั่งง่วงเหมือนเป็นโรคชนิดหนึ่งติดต่อกันนานถึง ๑๐ ปี เสียเวลาไปไม่ใช่นิดหน่อย แต่ก็แก้ตกไปแล้ว

.....การที่คนใดคนหนึ่งนั่งง่วงนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร สาเหตุของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเพราะทำงานหนักจึงง่วง ซึ่งถ้าง่วงเพราะเหตุนี้ก็นั่งให้มันหลับไปเลย นั่งหลับคอตกไปอย่างนั้นแหละ ตื่นขึ้นมามันจะสดชื่น นั่งต่อได้

.....อีกพวกหนึ่งไม่ใช่เป็นเพราะเหนื่อย แต่เป็นประเภทลูกหลานตาชูชก กินหนักไปหน่อย คือตะกละ ถ้าใครอยู่ในกรณีนั้นตอนกินอาหารก็ระวังตัวสักหน่อย เห็นว่าอีก ๔-๕ คำจะอิ่มให้หยุดกินเสีย แล้วดื่มน้ำสักแก้วหรือครึ่งแก้วตามไป ก็จะทำให้อิ่มพอดี กินอย่างนี้จะไม่ง่วงเหงาหาวนอน อีกพวกหนึ่งมักเป็นประเภทนอนดึก พวกนี้ถึงจะนอนตื่นสายเพื่อชดเชยก็ง่วง กรณีนี้ก็อย่านอนให้มันดึกนักก็แล้วกัน ให้แก้ไขเอาที่ต้นเหตุดีกว่า

.....อีกพวกหนึ่ง เป็นเพราะร่างกายอยู่ในอิริยาบถไม่สม่ำเสมอ เช่น บางวันนั่งมาก บางวันนอนมาก หรือเดินมาก อิริยาบถบางอย่างมากไป บางอย่างน้อยไป ไม่สม่ำเสมอ ถ้าเป็นกรณีนี้ก็ปรับเสียให้พอดี พูดง่ายๆ ให้ร่างกายได้พักผ่อน หรือว่าได้ออกกำลังกายเสียบ้าง และทำให้เป็นเวลาเป็นประจำ

.....อีกพวกหนึ่ง คือพวกที่ใจฟุ้งซ่าน ชอบร้องรำทำเพลง ชอบเล่นดนตรี พวกนี้เนื่องจากใจฟุ้งซ่านมาก ถึงเวลานั่งจึงหลับเพราะฉะนั้นถ้าจะนั่งสมาธิให้ได้ดีละนะ สำหรับผู้ฝึกใหม่เรื่องการร้องเพลงการเล่นดนตรี เพลาๆ ลงเสียบ้าง ไม่อย่างนั้นก็นั่งง่วงนั่งหลับอยู่อย่างนี้แหละ

.....พวกที่ชอบเพ้อๆ ฝันๆ ดูแต่แฟชั่นก็เหมือนกัน พวกนี้มักใจลอย ว่างๆ ก็นึกสร้างวิมานในอากาศ นึกว่าเป็นโน่นเป็นนี่นั่งบิดอยู่หน้ากระจกสามรอบห้ารอบ อยากจะเป็นดารา พวกนี้พออยากจะนั่งสมาธิก็นั่งง่วง ทำไม่ได้ดีหรอก เพลาๆ เรื่องร้องรำทำเพลง เรื่องวิ่งตามแฟชั่นเสียก็แล้วกัน

.....บางคนมีเรื่องเครียดๆ ถึงเวลานั่งสมาธิเงียบๆ ก็เอามาคิดต่อ คิดจนเพลียจนง่วง ซึ่งต้องแก้ที่ต้นเหตุเป็นกรณีๆ ไป

.....หลวงพ่อเองเมื่อเริ่มฝึกสมาธิเคยง่วงอย่างหนักเป็นประจำต้องแก้ไขอย่างชนิดที่ไม่ค่อยมีใครเคยทำกัน สมัยแรกๆ ที่วัดพระธรรมกายยังไม่ค่อยมีใครมา หลวงพ่อก็ทำสะพานยื่นไปเหนือน้ำในคูน้ำของวัดแล้วไปนั่งสมาธิปลายสะพาน คิดว่าง่วงก็ให้มันตกน้ำไปเลย มันก็ตกซิ ตกแล้วก็ขึ้นมานั่งใหม่ มันก็หลับต่อขัดใจขึ้นมาถึงขนาดนั่งแช่น้ำอยู่ในคูนั้นแหละ สร้างสะพานให้มันต่ำกว่าผิวน้ำ แล้วไปนั่งแช่น้ำอยู่ครึ่งเอว ขนาดนั้นยังหลับเลย คนมันจะหลับซะอย่าง

.....พระโมคคัลลาน์ท่านก็เคยนั่งง่วงอยู่นาน ก่อนจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าต้องไปตรัสเทศน์วิธีแก้ไขให้โดยเฉพาะ จึงแก้ตก พวกเราขณะนี้ไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตามขนาบให้ เพราะฉะนั้นแก้ๆ ฝืนๆ ไปมันก็ไปได้ของมันเอง ข้อสำคัญหมั่นนึกถึงองค์พระ นึกถึงดวงแก้วไปเรื่อยๆ ขึ้นรถลงเรือก็นึก โหนรถเมล์ก็ยังนึก นึกหนักเข้าก็จะได้เอง ตื้อครองโลกเท่านั้นจึงจะสำเร็จ ค่อยๆ ทำไปเถอะ