ระเบียงทัศนะ

สำนึกเร้นลับ

.....เพราะว่าเป็นลูกคนโต โอกาสที่จะเรียนรู้ชีวิตในครอบครัวระหว่างพ่อ แม่ และน้องๆ จึงมีมากกว่าใครๆ กว่าจะเข้าใจความเป็นไปได้แจ่มชัดก็ต่อเมื่อแม่ตั้งท้องน้องคนที่ห้าแล้ว

.....แน่ใจได้เลยว่า พ่อจะดีใจทุกครั้งที่แม่ตั้งท้อง แม้ว่าประสบการณ์นั้นจะซ้ำซากมาหลายต่อหลายครั้ง พ่อจะเริ่มเอาใจใส่แม่และกำชับลูกที่โตพอรู้ความให้ช่วยกันเอาใจใส่แม่ พ่อจะอธิบายเพิ่มเติมกับลูกๆทุกคนว่า ตอนนี้แม่ของเราไม่แข็งแรง เพราะแม่ต้องแบ่งเลือดเนื้อทุกส่วนในร่างกายของแม่ให้กับน้องในท้อง เช่นเดียวกับที่เคยแบ่งให้กับเราทั้งสี่คนมาแล้ว และ เพราะความไม่แข็งแรงของแม่นี่เอง ที่อาจทำให้แม่หงุดหงิดง่าย เหนื่อยง่าย ไม่สามารถเอาใจพวกเราได้เต็มที่ พ่อจึงเห็นว่าเป็นการดีที่พวกเราจะตอบแทนพระคุณแม่ด้วยการเอาใจใส่ และ ไม่เกเร

......อีกสิ่งหนึ่งที่พ่อจะย้ำกับพวกเราทุกคนคือ ให้สงสารน้องที่มาเกิดทีหลัง เพราะพวกเราทุกคน โดยเฉพาะตัวฉันซึ่งเป็นลูกคนโตได้แบ่งเลือดเนื้อส่วนที่สมบูรณ์ที่สุดของแม่มาแล้ว น้องๆ ที่มาเกิดทีหลังย่อมจะได้ของที่รองลงมา ฉะนั้น ขอให้ฉันให้ความยุติธรรมต่อน้อง ด้วยการให้ความรักและความเสียสละ

.....แม้ว่าพ่อจะรักแม่ และ พวกเราหนักหนา แต่เนื่องจากภาระหนักอึ้งที่จะต้องเลี้ยงดูส่งเสียเราทุกคน บางวันพ่อจึงดูกดดัน และมีแววตาที่ไม่สดใสเหมือนเคย ถ้าเป็นดังนั้นพวกเราจะพากันถูกดุได้ง่ายๆ ฉันเชื่อว่าพ่อเองคงไม่ปรารถนาจะให้เป็นเช่นนั้น เมื่อปัญหาของพ่อคลี่คลาย พ่อจะอธิบายให้ฟังว่า ปัญหาทางใจ ความกังวลต่างๆ พ่อไม่อยากให้แม่และลูกทุกคนได้รับ เพราะจะมีผลกระทบทางใจในระยะยาว

.....พ่อย้ำถ้อยคำที่ฉันจำได้จนบัดนี้ว่า พ่อไม่มีสมบัติอะไรจะให้กับลูกๆ สิ่งที่พ่อให้ได้ และทำได้ คือ สร้าง ทะนุถนอมให้ลูกทุกคนของพ่อพรั่งพร้อมสมบูรณ์ทุกประการในด้านอารมณ์ จิตใจ และความเฉลียวฉลาด สิ่งเหล่านี้คุณย่าคุณยายสอนพ่อมา ว่าเกิดขึ้นและสร้างได้ตั้งแต่ลูกน้อยอยู่ในครรภ์ของแม่ เป็นการสร้างอารมณ์พื้นฐาน สร้างปัญญาข้างใน และสร้างเกราะป้องกันสภาพจิตใจของลูกในท้องก่อนที่เขาจะต้องออกมาพบกับความกว้างใหญ่ของโลก และสิ่งที่พ่อกับแม่สร้าง ถ่ายทอดให้ลูกทุกคนทั้งหมดนี้ จะอยู่ในสำนึกส่วนลึกของพวกเราทุกคนตลอดไป ซึ่งเป็นหนทางเดียวที่พ่อกับแม่จะวางใจได้ แม้ว่าพ่อแม่จะไม่อยู่แล้ว ลูกทุกคนจะเอาตัวรอด

.....ฉันยิ่งเข้าใจสิ่งเหล่านี้เมื่อเวลาผ่านไปสามสิบปี วันที่ชีวิตต้องเผชิญกับคลื่นลมแรง ปัญหาอุปสรรคต่างๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยจิตใจ และอารมณ์ที่ตั้งมั่น เป็นสำนึกเร้นลับในกายที่ปลูกฝังครั้งยังเยาว์ แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีพ่อกับแม่อยู่กับฉันแล้วก็ตาม…
 

อุบลเขียว