ระเบียงทัศนะ

เท่าไหร่

.....ดิฉันร่ำเรียนมาทางบริหารธุรกิจ สาขาที่จัดเจนคือ การเงินและการธนาคาร สำเร็จวิชาเหล่านี้มาหลายปีแล้ว จำได้ว่าตั้งแต่สอบวิชาการวิจัยทางการเงิน ซึ่งเป็นวิชาสุดท้ายของชีวิตนักศึกษาเสร็จสิ้นลง นับจากวันนั้นมาดิฉันก็ไม่เคยได้ใช้วิชาความรู้เหล่านั้นมาทำอะไรอีกเลย ด้วยว่าไม่มีธนาคารใดให้บริหาร และไม่มีเงินมากมายขนาดต้องทำการวิจัย แต่สิ่งเดียวที่เหลืออยู่จากการเรียนสาขาวิชานี้ คือ ดิฉันชอบถามทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างที่ผ่านหน้ามาว่า "เท่าไหร่?"วันหนึ่งใกล้วันวาเลนไทน์ เพื่อนชายของดิฉัน เดินหน้าบานเข้ามาหา พร้อมอวดของที่ถือมา เป็นขวดแก้วใสทรงสูง ภายในขวดบรรจุกระดาษที่พับเป็นรูปดาวเล็กๆ หลากสีสันสวยงาม ประมาณว่าเก็บดวงดาวทั้งฟ้ามาใส่ไว้ในขวดนี้ จำนวนนับร้อยดวงทีเดียว แต่ละดวงต้องผ่านมือที่บรรจงพับอย่างประณีต

....เพื่อนดิฉันคนนี้เล่าว่า สาวเจ้ามอบสิ่งนี้ให้ด้วยใจภักดิ์ หรือด้วยใจรัก อะไรทำนองนี้ ดิฉันก็ฟังไม่ถนัด แล้วเขาก็ร่ายยาวถึงความน่ารักของเธออีกหลายนาที ก่อนที่จะมาจบลงด้วยการชื่นชมของกำนัล ลูบคลำไปมาอย่างทนุถนอม คงเห็นดิฉันเงียบไปไม่ออกความเห็น เขาจึงถาม "เป็นไง ดาวกระดาษ"ดิฉันตอบคำถามด้วยคำถามว่า "เท่าไหร่เนี่ย?" เขาหุบยิ้มอย่างกะทันหัน นิ่งอึ้ง แล้วในที่สุดก็ทำท่าคล้ายจะเป็นลม ต่อว่าดิฉันว่า "ทุกอย่างในชีวิตเธอวัดค่าเป็นเงินหมดเลยหรือไง?!" แล้วเขาก็อุ้มขวดดาวกระดาษจากไป แถมติดอารมณ์งอนๆ ไปด้วยเรื่องไปกันใหญ่เลย

.....ความจริงเป็นเพียง ดิฉันเป็นคนคิดยาว แต่พูดสั้น ในระหว่างที่เขาบรรยายสรรพคุณสาวน้อยคนนั้น ดิฉันกลับคิดไปว่าเธอเป็นผู้รู้จักการเพิ่มคุณค่าให้กับสิ่งของ เศษกระดาษเล็กๆ เหล่านั้นวางทิ้งไว้ก็เกลื่อนบ้านเปล่าๆ เธอเอาความตั้งใจ ความประณีตบรรจงมาใส่ไว้ เศษกระดาษไร้ค่า ก็กลายเป็นของสูงค่า ด้วยว่าทำให้ใจของผู้รับอิ่มเอิบดิฉันคิดต่อไปว่า เธอใช้เวลาสักเท่าไร กว่าจะประดิษฐ์ประดอยดาวนับร้อยๆ ดวงเหล่านี้เสร็จ คงไม่น้อยทีเดียว เพื่อชายคนหนึ่ง สำหรับดิฉันแล้วเวลามากมายขนาดนั้น คงไม่ยอมหมดไปกับเรื่องเหล่านี้เป็นแน่ เพราะคิดว่าเวลาที่เหลืออยู่ในโลกนี้น้อยนิด จะหมดเวลาไปตอนไหนไม่มีใครรู้ ไม่มีเครื่องหมายบอกเหตุ เวลาที่ยังเหลืออยู่จึงอยากทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ชีวิตมากกว่า

.....แล้วก็คิดเลยเถิดต่อไปว่า แล้วถ้าเราเป็นเธออยากจะให้ดาวกระดาษกับใครเขาบ้าง จะทำอย่างไร? คงจะซื้อ ถ้าซื้อขวดขนาดนี้ราคาจะสักเท่าไรกัน แล้วก็เลยหลุดปากออกมาว่า "เท่าไหร่เนี่ย?" จนเป็นเหตุให้ถูกมองว่าชอบตีราคาทุกอย่างเป็นเงินไปหมดดิฉันเห็นว่าเงินเป็นเครื่องทุ่นเวลาเท่านั้นค่ะ!

ภัทรา ประภาสชล