คำถาม: ขอกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า การค้าขายสมัยนี้ มีการลดแลกแจกแถม เพื่อที่จะเอาชนะคู่แข่ง แบบนี้เป็นการเบียดเบียนซึ่งกันและกันหรือไม่ครับ
คำตอบ: คุณโยม...มันมี 2 อย่างนะ คู่แข่ง กับ คู่แค้น ถ้าค้าขายกัน มันก็มีการแข่งกันบ้าง นี่ก็เป็นธรรมดา มันจะลด จะแลก จะแจก จะแถมอะไร ก็เป็นธรรมดา ไม่ว่ากัน แต่ว่าอย่าแกล้งกันต่างหาก ตราบใดที่... 1.เราไม่ได้แกล้งใคร 2.แล้วเราก็ไม่ได้ไปใส่ร้ายป้ายสีใคร ไม่แกล้งยังไม่พอ ไม่ใส่ร้ายป้ายสีด้วย เมื่อเราไม่ได้ใส่ร้ายป้ายสีใคร ว่ากันโดยคุณภาพ ว่ากันโดยบริการ ว่ากันโดยทันสมัย ทันแฟชั่น ทันยุค ติกันไม่ได้ แต่ว่า ในฐานะที่อยู่กันเป็นเพื่อนร่วมโลก การแข่งการค้า มันเป็นเรื่องของรายได้ มันเรื่องของการยังชีพของเรา นี่เอาชนะกันโดยไม่เสียศีล อย่างนี้ไม่เสียศีล เราไม่ได้กัก เราไม่ได้ตุน เราไม่ได้แกล้ง เราไม่เสียศีล แต่ว่า เมื่อเราผ่านพ้นของเรามาได้แล้ว เราลอยลำในส่วนของเราแล้ว ส่วนคู่แข่ง มันจะเสีย มันจะหาย มันจะตาย ตรงนี้มันอีกประเด็นหนึ่ง
เพราะว่า เราพ้นไปแล้วเรื่องเสียศีล เราไม่ได้เสีย แต่ว่าเขาจะแย่ เขาจะตาย เขาจะไม่ไหว เขาจะตกต่ำ...แล้วเขาเป็นคนดีหรือไม่...ถ้าเขาเป็นคนดี ทำไม...ไม่หิ้ว...ไม่ช่วย...ไม่อุ้ม กันขึ้นมา หันหน้าเข้าหากันปรึกษากันว่า เป็นอย่างไร จะให้ช่วยอะไรได้บ้าง ตั้งแต่...ยกตัวอย่าง เช่น...ทำเลไม่ดี...จะให้ช่วยอย่างไร...ว่ามา เราจับมือกันเป็นเพื่อนกันดีกว่า พูดง่ายๆ เปลี่ยนจากคู่แข่ง (ไม่ใช่เป็นคู่แค้นนะ นั่นมันหนัก) ให้มาเป็น คู่ค้า...ดีกว่านั้นอีก คือ ทำให้มันเป็นเครือข่ายกันไม่ดีหรือ
เดี๋ยวนี้ การค้า มันไม่ใช่เฉพาะสู้กันในประเทศเท่านั้น มันต้องสู้ข้ามประเทศแล้ว ถ้าเรายังฟันกันเองอยู่ ในประเทศยังยกไว้ แต่ถ้ายังฟันกันอยู่ในจังหวัดเดียวกัน ยังฟันกันอยู่ในตลาดเดียวกัน เดี๋ยวเถอะต่างประเทศเขาเข้ามา เขาเหยียบตาย
ตอนนี้ก็เห็นๆ กันอยู่แล้วว่า ต่างประเทศเขามาไล่เหยียบอยู่เท่าไหร่แล้ว ทำไมเขาจึงไล่เหยียบเราถึงปานนั้น มันน่าแค้นหยอกอยู่เมื่อไหร่เล่า เขามาไม่กี่คน แต่เขาเหยียบคนไทยทั้งประเทศชักแหงกๆกันอยู่นั่น ที่เขาเหยียบเอาได้ก็เพราะว่า เราไม่จับมือกัน ถ้าเราจับมือกันเสีย เป็นเครือข่ายกันเสีย พัฒนาคุณภาพร่วมกันเสีย เดี๋ยวเขาก็ต้องหอบเสื่อหอบหมอนกลับบ้านเขาไปเอง ไม่ต้องไปเดินขบวนไล่เขาหรอก เดี๋ยวเขาก็กลับบ้านเขา หรือถ้าไม่กลับ...อย่างนั้นคุณกับฉันมาคุยกัน มาคุยกันดีกว่า...อยากมาค้าที่บ้านฉัน ประเทศฉัน มาแล้วเดี๋ยวฉันเอาของฉันไปค้าไปขายที่ประเทศคุณบ้างนะ เป็นเพื่อนกันไหม
แต่ก่อนที่จะชวนพวกชนิดที่เขาข้ามถิ่นมาเหยียบเราถึงบ้านมาเป็นคู่ค้าด้วยนั้น มันก็ต้องแสดงฝีมือให้เขาเห็นก่อนว่า เราเข้มแข็งพอ
ก็อยากจะฝากคุณโยม...เอาเถอะ...วันนี้ ตลาดขายปลีกในเมืองไทยแตกกระสานซ่านเซ็นเหลือเกิน หาทางรวมกันให้ได้เถอะคุณโยม อย่างที่ถามเมื่อครู่นี้ ศีลข้อที่ 4 ที่หลายคนเขาว่า ถือยาก ก็เพราะว่าไม่คิดจะถือกัน มันถึงรวมกันไม่ได้ ลองรักษาศีลข้อที่ 4 กันดีๆ มีอะไรว่ากันซื่อๆตรงๆ แล้วมาช่วยกัน แก้ไขกัน พัฒนากัน เดี๋ยวเราก็จับมือกัน เดี๋ยวพลังแห่งความสามัคคี พลังแห่งสัจจะที่มี...มันรวมกันเข้าไปเมื่อไหร่ แล้วมันปึกแผ่นแน่นหนาขนาดไหน...คิดดู
เลิกโกหก พูดกันจริงๆ สู้กันด้วยคุณภาพ สู้กันด้วยความดี สู้กันด้วยบริการ มีอะไรบกพร่อง ช่วยกันแก้ไข เดี๋ยวเราก็กลายเป็นยักษ์ในประเทศของเราได้ แล้วเดี๋ยวเราก็จะข้ามประเทศได้
