สภาวะที่โลกมีการพัฒนา เปลี่ยนแปลง ปรับปรุงเทคโนโลยี และวิทยาการทันสมัยต่างๆ อย่างไม่หยุดยั้ง คิดค้นสิ่งแปลกใหม่เกิดขึ้นอย่างมากมาย แต่ในขณะเดียวกันสภาพจิตสำนึก ความนึกคิดของคนปัจจุบัน กลับเต็มไปด้วยความคิดหมกมุ่นในเรื่องของกามคุณ หลงใหลในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส คิดอาฆาตพยาบาท เบียดเบียน เอาเปรียบผู้อื่น คิดแต่เรื่องไร้สาระ สร้างความหายนะให้เกิดขึ้นกับตัวเอง สังคม และคนรอบข้าง มากกว่าการคิดสร้างสรรค์
แม้โลกจะพัฒนารุดหน้าไปมากเพียงใดก็ตาม หากสภาพจิตใจของมนุษย์ไม่ได้ถูกยกระดับพัฒนาให้สูงขึ้นไปด้วยแล้ว สังคมนั้นก็จะเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม ทุกคนอยู่กันอย่างหวาดระแวง เกิดปัญหาขัดแย้งตลอดเวลาหากทุกคนหันกลับมาคิดทำความดี ทำสิ่งที่ดี ตั้งแต่ตื่นนอน กระทั่งเข้านอน กระแสแห่งความดีและความปรารถนาดีต่อกัน จะส่งผลให้โลกเราเต็มไปด้วยคนดีมีศีลธรรม ทรัพยากรที่มีอย่างจำกัดจะถูกแบ่งปันแจกจ่ายออกไปให้พอเหมาะสำหรับการดำเนินชีวิตอย่างสงบสุขและเมื่อใดที่ทุกคนหยุดการแสวงหาภายนอก นั่นคือ การกลับเข้าสู่แหล่งกำเนิดชีวิตดั้งเดิมที่เต็มไปด้วยความสุข ไร้ทุกข์กังวล เป็นชีวิตที่ปลอดภัย ไม่ต้องดิ้นรนต่อไป
นักสร้างบารมีต้องคิดทำความดี ทำสิ่งที่ดี เพื่อสร้างบารมี ให้ถึงที่สุดแห่งธรรม
ขอขอบคุณ หนังสือ”หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
