เวลา เป็นสิ่งเดียวที่ทุกคนมีเสมอกัน ไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบสุดแต่ว่าใครจะใช้เวลาที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์และมีคุณค่าได้มากกว่ากัน
คำว่า “ไม่มีเวลา” ไม่มีในโลก หากอยู่ที่เราจะให้ความสำคัญกับสิ่งใดมากกว่ากัน เรามักเอาเวลาไปเพลินกับสิ่งไร้สาระ แล้วเอาความเกียจคร้านมาเป็นข้ออ้างว่าไม่มีเวลา ถ้าหากเราจัดสรรเวลาให้เป็น เราจะมีเวลาเหลือเฟือเพื่อทำสิ่งที่ดีปัจจุบันเท่านั้นที่เราเป็นเจ้าของเวลา ใครจะไปรู้ว่าชั่วโมงข้างหน้าจะเป็นของเราหรือไม่ ชีวิตนั้นเป็นของน้อยนิด ไม่อยู่ยั่งยืนยาว ดุจดั่งดวงดาวยังดับได้ขอจงใช้เวลาให้มีคุณค่า ด้วยการทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย เพราะเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่จะทำให้จิตหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง เราไม่ควรดูเบา ตราบใดที่เรายังไม่เข้าถึงธรรม ชีวิตจะลุ่มๆ ดอนๆ เต็มไปด้วยความทุกข์ เมื่อมีโอกาสทำความดีพึงรีบทำ อย่ามัวรีรอ อย่ามัวมีข้อแม้ เพราะเรามีเวลาในโลกอย่างจำกัด
“จงรีบเร่งทำความเพียรแต่วันนี้ เพราะพรุ่งนี้อาจไม่มีสำหรับเรา”
ขอขอบคุณ หนังสือ”หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
