ในทะเลทุกข์แห่งวัฎสงสารนั้น มนุษย์ได้เวียนว่ายตายเกิดนับภพนับชาติไม่ถ้วนจนมิอาจจะประมาณได้ซึ่งถ้าท่านสามารถไปรู้เห็นความจริงต่างๆได้แล้วเราคงจะเบื่อหน่ายการเวียนว่ายตายเกิดซึ่งเป็นเหตุแห่งทุกข์ และเราคงจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเบื่อระอาจนสุดจะทนเวียนว่ายอยู่เช่นนั้นแล้วเราจะว่ายตรงเข้าหาฝั่ง คือ นิพพานหรือ เราอยากจะว่ายวนอยู่ในทะเลแห่งกรรมนั้นตลอดไป..ในการว่ายเข้าหาฝั่งนั้น แม้ว่าเราจะยังมองไม่เห็นฝั่งก็ตาม แต่ถ้าเราได้มุ่งหน้าว่ายไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งแล้ว เราย่อมพบฝั่งแน่นอน ถ้ากำลังของเราไม่หมดเสียก่อนแต่เป็นบุญของเราที่มีเรือใหญ่ผ่านเข้ามาใกล้ ให้เราได้มีโอกาสขึ้นเรือนั้นเดินทางเข้าสู่ฝั่งต่อไปซึ่งเรือใหญ่ลำนั้น ก็คือ ธรรมกายนาวา หมู่คณะที่ตั้งใจทำงานสร้างบุญบารมีกันเป็นทีมใหญ่ในขณะนี้
ดังนั้น ถ้าเรามีโอกาสที่จะเลือกว่า เราจะเลือกมีชีวิตอยู่ไปวันหนึ่งๆ ไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ประดุจดังผู้ที่ว่ายวนอยู่ในทะเลแห่งวัฏสงสาร หรือเราเลือกสร้างความดีอย่างเต็มกำลังโดยช่วยกันทำให้เรือนั้นเข้าถึงฝั่งเร็วที่สุด ด้วยการที่เราให้ความร่วมมือสนับสนุนร่วมสร้างความดีให้เป็นหมู่คณะที่เหนียวแน่น และทับทวีจำนวนมากขึ้นๆจนกระทั่ง ธรรมกายนาวานั้นสามารถที่จะช่วยกันรื้อขนสรรพสัตว์ทั้งโลกให้ไปสู่ฝั่งนิพพานได้ท่านจะเลือกเดินทางอย่างไรในวัฎสงสาร?
ขอขอบคุณ หนังสือ “หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
