ในยามปกติ เราจะไม่รู้เลยว่า คนที่เรารู้จัก คนที่เราเคารพนับถือ หรือคนที่เป็นญาติมิตร พี่น้องของเรา เขาเหล่านั้นจะมีความสามารถสักเพียงใด หรือจะมีคุณธรรมน้ำใจมากน้อยแค่ไหน หรือจะรักเราจริงอย่างไร แต่ยามใดที่เรามอบหมายงานให้เขา เขามีความรับผิดชอบในงานแล้ว เมื่อนั้นเราจึงรู้ว่า เขามีพื้นฐานความสามารถมากน้อยเพียงใดยามใดที่เราต้องการขอความช่วยเหลือในด้านต่างๆ ที่เป็นปัญหา เช่น เศรษฐกิจครอบครัว ฯลฯ ยามนั้น เราจึงรู้ได้ว่า มีใครบ้างที่จะมีน้ำใจเช่นนั้น สงเคราะห์แก่เรา ยามใดที่เราต้องอยู่ในภาวะคับขัน อันตรายใกล้จะถึงตัว ยามนี้แหละ ที่จะเห็นว่าใครรักเราจริง ยินดีที่จะร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันกับเรา
กัลยาณมิตรที่รัก เราจะซาบซึ้งและแยกแยะด้วยปัญญา เพราะเราได้รับประสบการณ์อันสำคัญที่เกิดขึ้นในชีวิตนี้ด้วยตัวของเราเองจงเชื่อมั่นในบุญกันเถิด เพราะบุญเท่านั้น ที่เป็นที่พึ่งของเรา และเป็นเหตุแห่งความสุข ความสำเร็จ เป็นสิ่งดึงดูดให้เราได้มีแต่ยอดกัลยาณมิตรที่จะมาอยู่รอบตัวเรา มีอุดมการณ์ชีวิตที่จะมุ่งหน้าในการสร้างบารมี ร่วมเรียงเคียงบ่าผ่านพ้นอุปสรรคไปกับเรา เพื่อมุ่งไปสู่เป้าหมายชีวิตอันสูงสุดได้
ขอขอบคุณ หนังสือ “หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
