ในคราวที่เราจะได้มาฉลองถึงแม้ว่าจะล่ามาเป็น ๑๐ ปีก็ตาม แต่เราก็จะฉลองในที่สุด และฉลองในวาระสำคัญด้วย คือ ในวาระที่หลวงพ่อเราอายุครบ ๖๗ ปี ซึ่งตัวเลขนี้เป็นมงคลอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้น ของขวัญที่เกิดขึ้นในคราวชิตัง เม ครั้งนี้ จึงอัศจรรย์ เกินควรเกินคาด มีบางสิ่งบางอย่าง ที่เราก็นึกไม่ถึงว่าจะเกิดขึ้นในยุคนี้ คล้ายๆ เหมือนคุณยายท่านเก็บของขวัญเอาไว้ รอจังหวะที่เหมาะสมก็ปรากฏขึ้นมาให้ลูกหลานเป็นเจ้าของ ของขวัญในงานฉลองมหาธรรมกายเจดีย์ก็เช่นกัน ซึ่งพระเดชพระคุณท่านให้ชื่อว่า พระฉลงอชัย ชิตัง เม มีที่มาที่ไปที่อัศจรรย์ทีเดียว เรื่องราวเป็นอย่างไรเดี๋ยวเรามาติดตามกัน
"...เราบูชาข้าวพระตั้งแต่บ้านหลังเล็ก โดยมีจุดเริ่มต้นที่ คุณยายอาจารย์ทั้ง ๒ ท่าน คือ มหารัตนอุบาสิกาทองสุก สำแดงปั้น และมหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง คุณยายอาจารย์ของเรา ทั้งสองท่านเป็นผู้เริ่มต้นค้นพบวิธีที่จะหาบุญพิเศษให้กับลูกหลาน ลูกศิษย์ลูกหาศิษยานุศิษย์ของท่าน ให้ไปถึงที่สุดแห่งธรรมอย่างร่นระยะเวลา ซึ่งได้ปฏิบัติตามคำสั่งของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่ให้ค้นเข้าไปและได้พบวิชชานี้ในการบูชาข้าวพระ คือ การนำเครื่องไทยธรรม อาหารหวานคาว ดอกไม้ธูปเทียน ประกอบวิชชาธรรมกาย กลั่นของหยาบให้เป็นของละเอียด เพื่อไปบูชาแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ดับขันธปรินิพพานไป แล้วถอดกายต่างๆ ออก เหลือแต่กายธรรมอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้านับพระองค์ไม่ถ้วน
ซึ่งช่วงเริ่มต้นมีคุณยายทั้งสองท่าน และต่อๆ มาก็ค่อยมีศิษยานุศิษย์เพิ่มขึ้น คุณยายอาจารย์ของเราได้เก็บภาชนะแก้วที่ใช้ประกอบพิธีชุดแรก เป็นปฐมเริ่มนี้เอาไว้ แล้วท่านก็เก็บไว้อย่างดี ไม่ได้นำออกมาใช้อีกเลย เพราะถือว่าเป็นภาชนะประวัติศาสตร์ของปฐมเริ่มการบูชาข้าวพระ เป็นของที่มีศิริมีมงคลที่ท่านกลั่นจากหยาบให้ละเอียด แล้วเอาละเอียดขึ้นไปถวายตามหลักวิชชาของท่าน
คุณยายอาจารย์ฯ ท่านได้เก็บเอาไว้จนกระทั่งตกมาถึงยุคนี้ ซึ่งหลวงพี่หมู หรือท่านอิทธิ จินตโก พระเถระชุดบุกเบิกสร้างวัด ได้อยู่ใกล้ชิดคุณยายอาจารย์ฯของเรา ก็ได้รับฟังเรื่องราวตรงนี้ด้วย พอคุณยายฯท่านไม่อยู่ก็มอบสิ่งนี้ให้กับท่านอิทธิ แล้วท่านก็ดูแลรักษามา พอมาถึงวาระตรงนี้ ท่านอยากจะเอาบุญให้คุณยายฯ และก็ให้ของนี้ซึ่งเป็นของที่มีสิริมีมงคล ให้กับลูกหลานคุณยายฯ ๑,๐๐๐ ท่าน.."
ขอขอบคุณ www.dmc.tv/video
