ผู้ที่หายไปจากเส้นทางการสร้างบารมี ส่วนใหญ่เป็นเพราะ ๒ สาเหตุ คือ
๑. เรื่องผู้หญิง
๒. เรื่องการกระทบกระทั่งกันในหมู่คณะ อดทนต่อคำสั่งสอนไม่ได้ อดทนต่อระเบียบวินัยของหมู่คณะไม่ได้ อดทนต่อจังหวะขึ้นๆ ลงๆ บางจังหวะใจกำลังฟู ฟิตเต็มที่ ตอนที่กำลังใจเต็มที่ ลุยงานได้เต็มที่ บางจังหวะกำลังแฟบ ใจตก
เปรียบได้กับทหารที่ออกสู่สมรภูมิ ตอนที่ยังแข็งแรงอยู่ กำลังใจก็เต็มที่ แต่เมื่อได้รับบาดเจ็บ ทำอย่างไรจะรักษาแผลให้หายได้ พร้อมเข้าสมรภูมิใหม่ได้อีก?
อย่าปล่อยให้แผลเน่าในจนกระทั่งรักษาไม่ไหว
เราเองทุกคนเปรียบเสมือนเป็นนักรบกองทัพธรรมที่เข้าสู่สมรภูมิรบกับกิเลสในตัวเอง โอกาสจะเกิดบาดแผล โอกาสใจตกมีได้ตลอด แต่เมื่อใดใจตกแล้ว ทำอย่างไรจะรักษาใจของเราไว้ได้ไม่ให้บาดแผลกำเริบไปอีก
ทหารออกรบบาดเจ็บร้อยครั้ง ถ้ารักษาแผลหายทั้งร้อยครั้ง ยังสามารถรบต่อได้ แต่ถ้าบาดเจ็บแล้วปล่อยให้แผลลุลามจนตายไป ก็รบต่อไม่ได้ เจ็บครั้งเดียวก็ตายไปเลย
ทุกอย่างสำคัญที่หัวใจ
แม้ใจตกร้อยครั้ง แต่ถ้ารู้วิธีรักษาใจตัวเอง ค่อยๆ ฟื้นฟูกำลังใจจนกระทั่งเป็นปกติได้ จะใจตกร้อยครั้งก็ยังสู้ได้ แต่ถ้าไม่รู้วิธีรักษาใจ ใจตกครั้งเดียวก็อาจตายไปจากเส้นทางการสร้างบารมี
เราทุกคนจะต้องไม่ยอมแพ้ ต้องรักษาใจของเราให้ได้
