คนที่ใจบาปเป็นปกติ เหมือนผ้าสีดำผืนหนึ่ง
เอาอะไรมาป้าย ก็เหมือนกับสีไม่เปลี่ยน เช่น คนที่ฆ่าสัตว์ไปแล้วร้อยตัว
จะฆ่าอีกสักตัวสองตัว รู้สึกว่าเฉยๆ คล้ายๆ เดิม
แต่พอมาอยู่ในวัด ตั้งใจทำความดี เป็นผู้มีศีลมีธรรม
ก็เหมือนกับผ้าขาวสะอาดบริสุทธิ์
ถ้าผ้าขาวผืนหนึ่งเอาสีมาป้าย เห็นชัดเจนทีเดียวว่าผ้าผืนนั้นจะเศร้าหมอง
ไปอย่างมากมาย
เช่นกัน เรามาอยู่ในวัดอย่างนี้ อดีตเป็นอย่างไรช่างมัน
แต่ปัจจุบัน เราต้องดูแลศีลเราเองให้บริสุทธิ์ ตั้งใจนั่งสมาธิให้สม่ำเสมอ
เอาใจตรึกอยู่ที่ศูนย์กลางกายบ่อยๆ
ยืน เดิน นั่ง นอน พยายามตรึกให้เป็นพิเศษ ไม่ให้บาปอกุศลมาครอบงำใจ
หากใจอยู่ในบุญใจจะนุ่มนวลขึ้น เวลามองอะไรจะมองในแง่ดี
นี่คือสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง สำหรับความมั่นคงในการสร้างบารมี
