บางคนสงสัยว่า พระนิสิตสถาบันธรรมกาย มานั่งศึกษาเล่าเรียนทำไม
ศึกษาไปแล้วได้อะไรเป็นประโยชน์ต่อพระศาสนาอย่างไร
คำตอบเรื่องนี้ ก็เหมือนพ่อแม่บางคนในโลก คิดว่าลูกจะศึกษาเล่าเรียนไปทำไม
เสียเวลาทำมาหากิน ตอนเด็กให้ไปฝึกวิชาเลี้ยงชีพก็น่าจะพอ แล้วนำความรู้รีบ
ไปทำมาหากิน มองพวกเรียนหนังสือว่าฉลาดน้อย
การมีลูก คือ ค่าใช้จ่าย กว่าจะเรียนหนังสือจบมหาวิทยาลัยใช้เวลานาน
แต่ถ้าให้ลูกเรียนแค่ ป.6 แล้วให้ออกมาปัดกว่าเช็ดถูบ้าน เฝ้าบ้าน เพื่อจะได้ประหยัด
ถ้ามีคนคิดอย่างนี้มาก ประเทศชาติก็จะไปไม่รอด เพราะประเทศชาติจะไปรอดได้
คนต้องมีศักยภาพ มีคุณภาพ
ที่ประเทศไต้หวันเจริญได้เร็ว เพราะว่าเจียงไคเช็กพาชาวจีนระดับปัญญาชนอพยพ
มาลงเรือข้ามช่องแคบมาอยู่ไต้หวันตั้งสองล้านกว่าคน ปัญญาชนระดับหัวกะทิทั้ง
ด้านความรู้เรื่องการเงินเศรษฐกิจ มาอยู่ไต้หวัน ไต้หวันจึงเจริญได้อย่างรวดเร็ว
หลังสงครามโลกประเทศญี่ปุ่นถูกทิ้งระเบิดเหลือแต่ซาก ยับเยินไม่มีอะไรเหลือ
แต่ผ่านไปไม่กี่ปี ประเทศกลับฟื้นคืน เพราะว่าทรัพยากรคนมีคุณภาพ แม้เหลือซาก
ไม่นานก็สร้างคืนมาใหม่ได้
ทรัพยากรที่แท้จริงของวัดพระธรรมกาย คือ คน ทั้งพระภิกษุ สามเณร อุบาสก
อุบาสิกา และญาติโยมของวัด ทรัพยากรนี้ถ้ามีศักยภาพทั้งปริยัติ ปฏิบัติ
งานพระศาสนาก็จะก้าวไปอย่างรวดเร็วและมีพลัง
