มีหนูตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในรูที่คุดคู้ของมันเป็นเวลานานหลายปี จนวันหนึ่ง มันได้ออกมาดูโลกภายนอก มันได้เจอกับพระอาทิตย์
"โอ้โห ท่านพระอาทิตย์ ท่านนี่ช่างมีความสามารถเหลือล้นจริงเชียว ที่ให้แสงสว่างอันเจิดจ้าแก่พวกเราเช่นนี้" หนูกล่าวด้วยความชื่นชม
พระอาทิตย์จึงตอบว่า
"ไม่หรอกเจ้าหนูน้อย ข้าไม่ได้เก่งอะไรปานนนั้นหรอก ต้องเจ้าก้อนเมฆสิ ลอยมาบังข้าทีเดียว แสงของข้าก็ถูกบังไปหมดแล้ว"
หนูจึงเดินไปหาก้อนเมฆ"ท่านก้อนเมฆ ท่านนี่เก่งจริงๆ เลย สามารถเอาตัวของท่านมาบดบังแสงของพระอาทิตย์ได้มิดทีเดียว"
ก้อนเมฆจึงตอบว่า"ไม่หรอกเจ้าหนูน้อย ต้องเจ้าลมสิ ถ้ามีลมลูกใหญ่มา ก็สามารถพัดข้าให้กระจายกลายเป็นไอไปได้เลยล่ะ"
หนูน้อยจึงไปหาลม"ว้าว ท่านลม ท่านนี่สุดยอดจริง สามารถพัดคุณเมฆให้กลายเป็นไอได้ด้วย"
คุณลมจึงบอกว่า "ไม่หรอกเจ้าหนูน้อย ต้องคุณกำแพงสิ ถ้าข้าพัดไปชนกับกำแพงเข้า ข้าก็ต้องถูกตีกลับมาเพราะกำแพงมีความแข็งแรงและทนทานมาก"
สุดท้าย เจ้าหนูจึงไปหากำแพง "อู้หู คุณกำแพงนี่สุดยอดไปเลยแฮะ"
คุณกำแพงทำท่าเหมือนไม่สบาย แล้วตอบเจ้าหนูน้อยว่า "จุ๊จุ๊ หนูน้อย อย่าเพิ่งชวนข้าคุย ข้ากำลังจะล้มแล้ว
ทันใดนั้น คุณกำแพงก็ล้มลงแล้วแตกร้าวออกเป็นเสี่ยงๆ เจ้าหนูน้อยจึงเรียกให้คุณกำแพงตื่น ก่อนที่จะสังเกตเห็นว่า หลังกำแพงนั้นมีเหล่ากองทัพหนู เหมือนมาสัมนาอะไรสักกอย่าง ยืนอยู่หลายร้อยตัวทีเดียว
เรื่องสั้น / รวมเรื่องสั้นประทับใจ
