(มีนิทานมาเล่าให้ฟัง ก่อนเข้าถึงธรรมกันคืนนี้)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่ง พระราชาองค์นี้มีคนสนิทคนหนึ่งที่พระองค์สนิทมาก และมักจะพาไปไหนมาไหนด้วยเสมอในทุกๆ ที่ แล้ววันหนึ่ง พระราชาก็ถูกหมากัดนิ้ว แผลฉกรรจ์ พระราชาจึงถามคนสนิทว่า นี่เป็นลางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า คนสนิทกลับตอบว่า “ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก”
และในที่สุด พระราชาก็ถูกตัดนิ้ว และพระราชาก็ถามคนสนิทอีกว่า นี่เป็นลางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า คนสนิทกลับตอบว่า “ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก” พระราชาโกรธมาก เลยจับคนสนิทขังไว้ในคุก
วันหนึ่งพระราชาก็ได้เสด็จออกป่าล่าสัตว์ พระองค์ทรงตื่นเต้นมาก แล้วก็มุ่งเข้าไปในป่าลึก ลึกเข้าไปเรื่อยๆ เมื่อมารู้ตัวอีกทีก็พบว่า พระองค์ได้หลงทางเสียแล้ว แต่ก่อนที่อะไรจะเลวร้ายไปกว่านั้น พระองค์ได้พบกับชนเผ่าพื้นเมืองในป่าแห่งนั้น
คนป่าพวกนั้นต้องการจับพระราชาไปบูชายัญ แต่พวกเขากลับพบว่า พระราชานิ้วขาด จึงรีบปล่อยพระราชา เพราะเชื่อว่าพระราชาไม่ใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์ และไม่เหมาะที่จะนำไปบูชายัญ พระราชาจึงได้กลับพระราชวัง และสุดท้ายพระองค์ก็เข้าใจคำพูดของคนสนิทที่บอกว่า “ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก”
เพราะถ้าพระองค์มีนิ้วครบบริบูรณ์ พระองค์ต้องถูกฆ่าโดยคนป่าพวกนั้นอย่างแน่นอน พระราชาจึงสั่งปล่อยตัวคนสนิท และขอโทษเขา แต่พระราชากลับประหลาดใจ เมื่อคนสนิทกลับไม่โกรธพระองค์เลย ในทางตรงกันข้าม กลับบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลย ที่ท่านขังข้าไว้ ทำไมงั้นหรือ เพราะว่าถ้าพระองค์ไม่ขังข้าไว้ ข้าก็ต้องตามท่านไปในป่า และในเมื่อท่านไม่เหมาะถูกบูชายัญ ข้าคงจะถูกนำไปบูชายัญแทนเป็นแน่
*ในเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่ดี อาจมีดีได้เช่นกัน อย่าท้อแท้ อย่าท้อถอย อย่าหมดกำลังใจ
เสียอะไรก็เสียไป แต่อย่าให้ใจเสีย ทำใจให้สงบหยุดนื่งไว้ เพราะเมื่อเราผ่านมาได้ เราจะยิ้มและภาคภูมิใจว่า
สุดท้าย เราก็เป็นคนๆ หนึ่งที่ประสบความสำเร็จในการสร้างบารมี ประสบความสำเร็จในชีวิตนี้...ได้เช่นกัน!!
*กำลังใจให้กันและกัน สิ่งดีๆ นำมาแบ่งปัน กำลังใจเกิดที่กลางกาย
