พยาบาท ร้ายกาจกว่าที่คิด
ในวัฎฎสงสาร ไม่มีใครที่ไม่เคยเกิดมาเป็นญาติกัน พระเทวทัตและพระโพธิ์สัตว์ เป็นเพื่อนรักกัน ทำความดีด้วยกันมา หลายภพหลายชาติ
ชาติหนึ่งเกิดเป็นพ่อค้า พระเทวทัตเห็นถาดทองคำที่ยายนำแลกของเล่นให้กับหลานสาว เกิดความโลภ ออกอุบายไม่รับแลก แล้วจากไป พ่อค้าพระโพธิ์สัตว์ตามหลังมา เห็นเป็นถาดทองคำก็ ให้ตามราคา ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต พ่อค้าพระเทวัตกลับมาจะเอาถาดทองคำ แต่ยายแลกถาดนั้นไปแล้ว วงจรพยาบาทเกิดขึ้นในใจ ไม่พอใจ ขัดใจ โกรธแค้น คิดประทุษร้าย สุดท้าย ก่อนตาย กำเม็ดทราย ผูกอาฆาตพยาบาท ประกาศจะจองเวรพระโพธิ์สัตว์ เท่ากับเม็ดทรายในกำมือ คู่กรรมคู่เวร จึงเกิดขึ้น ยาวนานจนกระทั่งพระโพธิสัตว์บรรลุธรรม
อย่า ! ให้วงจรอาฆาตพยาบาท จองเวร ล้างแค้น เกิดขึ้นในใจเรา อย่างเด็ดขาด
นี่ขนาดเหตุเกิดครั้งเดียว ชาติเดียว กับคนๆเดียว ยังเป็นคู่เวรคู่กรรม จองเวรกันยาวนาน แล้วถ้าเกิดหลายๆครั้ง หลายเวลากับคนหลายคน ล่ะ ! จะเป็น...มวลมหาประชาชนคนจองเวร กันยาวไปถึงไหน ถ้าจองเวร ก็ต้องเจอ ถ้าไม่อยากเจอ อย่า ! จองเวร
( ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม ... )
