...บางทีมีคำถามว่า... แค่ไหนพอดี...ตอบยากเหมือนกันนะ แค่ไหนพอดี
...เพราะเราไม่รู้จักพอดีมันอยู่ตรงไหน เมื่อไม่รู้จักดี มันก็เลยไม่รู้จักพอ เมื่อมันไม่พอ มันก็พร่องไปเรื่อย ๆ
...เพราะเจอแต่ที่มันไม่ดี ถ้าจะให้ดีก็ต้องรู้จักว่าดีอยู่ตรงไหน แล้วก็ต้องวางใจให้ถูกดี แล้วก็ให้ถึงดี ถึงจะได้ดี เพราะว่าเข้าไปถึงความพอดี
...ดีทั้งหมดรวมประชุมอยู่ในพระธรรมกายเท่านั้น พอไปถึงตรงนี้แล้วมันพอ คือไม่อยากจะแสวงหาอะไรที่นอกเหนือจากนี้ ที่ปัจจุบันเขาแสวงหาไปเรื่อย ๆ
...เพราะไปเจอที่มันไม่ดี มันก็พร่อง ถมเท่าไรก็ไม่รู้จักเต็ม ถอนเท่าไรก็ไม่รู้จักเตียน กระหายอยู่เรื่อย ๆ และชาวโลกมักจะดับความกระหายด้วยน้ำทะเล กระหายทีก็ดื่มน้ำทะเล ดื่มเท่าไรก็ไม่หายกระหาย
เพราะมันเค็ม
...แต่เมื่อไรเจอน้ำฝน เจอน้ำสะอาด เมื่อนั้นมันถึงจะดับความกระหายได้
ความเร่าร้อนในใจเช่นเดียวกัน กระหายที่ทำให้ใจพร่องเป็นนิจ มันจะหมดไปเมื่อเข้าถึงพระธรรมกาย
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
13 ตุลาคม 2556
