....."นรชนเหล่าใดเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ ถูกเทวทูต ตักเตือนแล้วยังประมาทอยู่ นรชนเหล่านั้นจะเข้าถึง หมู่สัตว์อันเลวทราม ย่อมเศร้าโศกสิ้นกาลนาน"
.....ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่เราเห็นอยู่เป็นประจำนี่แหละ พระองค์ตรัสเรียกว่าเป็เทวทูต ที่จะเตือนใจให้เราไม่ประมาทในชีวิตว่า ทันทีที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ สิ่งที่บ่งบอกถึงความทุกข์ที่เราสังเกตเห็นได้ก็คือเสียงร้องไห้ของเด็กทารกแรกเกิด ความเกิดมาพร้อมกับความแก่ แต่ค่อยๆแก่เปลี่ยนแปลงไปตามวัยตั้งแต่วัยเด็ก วัยหนุ่มสาว วัยกลวงคนจนกระทั่งวัยชรา เมื่อชีวิตเข้าสู่ความแก่ชรา สังขารก็ร่วงโรยไม่อำนวยต่อการสร้างบารมี ลุกนั่งก็ไม่สะดวก แล้วโรคภัยไข้เจ็บก็มาเบียดเบียน ทรัพย์สมบัติที่เราหามาได้ด้วยความยากลำบากตลอดชีวิต ก็ค่อยๆหมดไปกับการรักษาสังขารร่างกายนี้ให้อยู่ต่อไป พอถึวคราวความเจ็ปปวดรุมเร้า ก็ไม่มีใครมาแบ่งเบาความทุกข์นี้ได้
.....เมื่อถึงคราวที่พญามัจจุราชมาเยือนก่อนจะละโลกไม่มีใครเลยที่จะมาช่วยเราได้ เราต้องช่วยเหลือตัวเองความดีและบุญกุศลที่เราทำไว้จะเป็นที่พึ่งแก่เรายามนั้น
ธรรมะเพื่อประชาชน