เราจะเห็นว่า ศีลวิรัตินั้นเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง เพราะการ
กระทำใดหากปราศจากความตั้งใจมุ่งมั่นแล้ว การกระ
ทำนั้นย่อมไม่หนักแน่นมั่นคง และพร้อมที่จะแปรเปลี่ยน
เรื่อยไป แม้จะยังไม่ได้ทำความชั่วก็ตาม หากไม่มีวิรัติ
ไม่จัดว่าเป็นการรักษาศีล การรักษาศีลมีจุดประสงค์เพื่อ
เป็นการป้องกันวิบากกรรมไม่ให้เกิดขึ้นอีก ถ้าศีลบริสุทธิ์
เราก็ไม่ผิดพลาดไปสร้างกรรมใหม่ วิบากกรรมจะมาตัด
รอนจึงไม่มี หรือมีก็อ่อนกำลังลง เป็นการป้องกันภัยของ
ชีวิตในปัจจุบันและภพชาติต่อไป ไม่ให้พบกับความทุกข์
ยาก
ถ้าเรารักตัวเองจริง ต้องรักษาศีล เพราะศีลจะหล่อ
หลอมชีวิตเราให้มั่นคงในกุศลธรรม ต้องหมั่นเตือนตัว
เองว่า ชีวิตไม้ได้สิ้นสุดแค่เชิงตะกอน ยังเกี่ยวข้องถึงโลก
หน้าด้วย ชีวิตไม่มีศีลเป็นชีวิตที่ไม่ปลอดภัย เราจึงต้อง
รักษาปณิธาน มีสติควบคุมกาย วาจา ใจ ไม่ให้ละเมิด
ศีลชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพันกันเลย เมื่อศีลบริสุทธิ์ สมาธิ
จะก้าวหน้า ปัญญาสว่างไสว เป็นเหตุให้บรรลุมรรคผล
นิพพาน นั่นเอง
อยู่ในบุญ
