...เราต้องทำให้ใจปลอดกังวล
อย่าไปชักศึกเข้าบ้าน อย่าไปดึงเอาเรื่องราว
เอาความคิดต่างๆ ที่ทำให้เดือดเนื้อร้อนใจ
หรือทำให้ใจหยุดนิ่งได้ยากเข้ามา
...เรื่องบางถ้าถือสา ก็เป็นเรื่องเป็นราว
แต่ถ้าไม่ถือสา เรื่องนั้นก็เป็นลมเป็นแล้ง
และสิ่งต่างๆ ที่เข้ามากระทบนั้น
ก็จะไม่สามารถทำให้ใจเราหวั่นไหวได้
...และเมื่อทำได้เช่นนี้ เราจะปฏิบัติธรรมได้ดี
แล้วจะพบอานิสงส์อันยิ่งใหญ่
คือใจจะไม่เกาะเกี่ยวอะไร ไม่มีอะไรมาเหนี่ยวรั้ง
จะหยุดนิ่งอย่างเดียว สามารถปล่อยใจ
เข้าไปภายในได้อย่างสมบูรณ์
จะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับความสุข
ที่ได้มาพร้อมความบริสุทธิ์ที่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา
...จะทำให้เราได้พบความรู้ที่แท้จริง
เป็นความรู้อันประเสริฐที่รู้เพียงหนึ่ง
แล้วรู้ได้ทั้งหมด ยิ่งรู้ยิ่งบริสุทธิ์หลุดพ้น
...และเราจะกลายเป็นผู้ที่ใช้เวลา
ที่เหลืออยู่ของชีวิตที่มีอยู่อย่างจำกัดนี้
ให้เกิดประโยชน์ได้อย่างสูงสุด
และเป็นไปเพื่อความสุขที่แสวงหามาทั้งชีวิตอย่าง
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
