สายสมบัติขาด ชีวิตก็ลำบาก
เวลาเราศึกษาวิชชาธรรมกาย เข้าวิชชาธรรมกายดู
เราจะเห็นสายสมบัติขาดเป็นช่วงๆ
และช่วงที่สายสมบัติขาด
เชื้อวิบัติก็จะมาเชื่อมตรงนั้น
มันก็จะสลับกันไปอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ
เป็นเรื่องซับซ้อนทีเดียว ลึกซึ้ง
ต้องเห็นได้ด้วยวิชชาธรรมกาย
บางตอนช่วงบุญยาว สายสมบัติก็ยาว
บางช่วงบางตอนช่วงบุญสั้นสายสมบัติก็สั้น
และช่วงรอยต่อก็เป็นเรื่องของบาปอกุศล
บางช่วงก็ยาว บางช่วงก็สั้น
เพราะฉะนั้น เราจะมีชีวิตต่อไปในอนาคตทุกภพทุกชาติ
จนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
ต้องให้สายสมบัติ สายบุญบารมีต่อเนื่องกันไปทุกกาย
อย่าให้มีช่องว่างของบาปอกุศลที่จะมาตัดรอนในตอนนั้น
นี่เป็นสิ่งสำคัญที่ละเอียดลึกซึ้ง
ต้องรู้เห็นด้วยวิชชาธรรมกาย
หลวงปู่วัดปากน้ำ พระผู้ปราบมารและคุณยายฯ
ท่านไปรู้ ไปเห็นสิ่งเหล่านี้ ค้นคว้ากันมา
ท่านจึงทำบุญทุกวัน ไม่ให้ขาดเลยแม้แต่วันเดียว
ท่านทำของท่านอย่างนั้น
เป็นต้นแบบต้นบุญ
จนกระทั่งวันสุดท้ายก่อนจะละสังขารจากโลกนี้ไป
เพราะฉะนั้น เราก็ต้องทำให้ได้อย่างท่าน
มากบ้าง น้อยบ้าง เราก็ทำไป
ถ้าเราอยากเป็นอย่างท่าน เราก็ต้องทำอย่างท่าน
ให้สายสมบัติเชื่อมโยง
พอบุญมาก ๆ เข้า
บาปก็ห่างไกลไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งไม่เหลือเลย
และบุญที่เราทำจะทำให้ธาตุธรรม เห็น จำ คิด รู้
เราสะอาดบริสุทธิ์ เป็นธาตุล้วนๆ ธรรมล้วนๆ
ไม่มีบาปอกุศลเจือปน
ในการที่พวกเราเกิดมาแต่ละภพแต่ละชาติ
ต้องใช้เวลานาน ๆ ในการสร้างบารมี
ก็เพราะว่า เราไม่รู้ ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้
บางช่วงถึงได้ชะล่าใจ
ประมาทพลาดพลั้ง ไม่ได้ทำความดีเอาไว้
นึกว่าทำแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
ตอนนั้นบาปก็จะได้ช่อง
ทำให้ชีวิตของการสร้างบารมีเรายืดเยื้อ
ต้องสร้างกันยาวนาน
ธรรมะคุณครูไม่ใหญ่
