จิตที่ฝึกดีแล้ว นำความสุขมาให้
* จิตควบคุมยาก เปลี่ยนแปลงเร็ว ใฝ่ในอารมณ์ตามที่ใคร่ ฝึกจิตเช่นนั้นได้เป็นการดี
เพราะจิตที่ฝึกดีแล้ว นำความสุขมาให้
มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฐา มโนมยา
มนสา เจ ปทุฏฺเฐน ภาสติ วา กโรติ วา
ตโต นํ ทุกฺขมนฺเวติ จกฺกํ ว วหโต ปทํ
- ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นหัวหน้า สำเร็จด้วยใจ ถ้าบุคคลมีใจร้าย พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี ทุกข์ย่อมไปตามเขา เพราะเหตุ (ที่มีใจร้าย) นั้นดุจล้อที่หมุนไปตามรอยเท้าโคที่ลากแอกไปอยู่ฉะนั้น แต่ถ้าบุคคลมีใจผ่องใสแล้ว พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี ความสุขย่อมตามเขาไป เพราะเหตุ (ที่มีใจผ่องใส) นั้น เหมือนเงาไปตามตัว ฉะนั้น…
“ เพราะความดี ความชั่วทั้งหลายต้องเริ่มต้นที่ใจ ”
-บุคคลจะ คิด พูด ทำ สิ่งที่เป็นบุญ หรือเป็นบาป ก็เริ่มมาจากใจก่อน
คนที่มีความสุข เพราะใจเขาเป็นสุข คนที่มีความทุกข์ก็ เพราะใจเขาเป็นทุกข์
ใจจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง
-บุคคลที่เรายอมรับว่า เป็นคนดีนั้น เพราะเขาได้ทำดีและพูดดี
ทั้งนี้ย่อมมาจาก มีความคิดดี เป็นมูลเหตุมาก่อน
“ ใจของมนุษย์เป็นสิ่งประเสริฐที่สุด มีค่าที่สุดเท่าที่มนุษย์มีอยู่ ”
เพราะเป็นสิ่งชี้ชะตาชีวิตของมนุษย์ บุคคลจะเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ใจของเขาเป็น
ความเป็นคนดีก็มาจากความตั้งใจที่จะเป็นคนดีก่อน ปราศจากความตั้งใจเสียแล้ว เราก็จะไม่มีความมุ่งมั่น สะเปะสะปะไปตามกระแสโลก คนธรรมดาได้กลายเป็นพระอรหันต์ เป็นที่เคารพบูชาของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ก็เพราะใจของท่านปราศจากกิเลส ฉะนั้นจะแก้ไขเปลี่ยนแปลงสิ่งใด ต้องเริ่มต้นที่ตัวของเรา ที่ใจของเราก่อน ที่สุดของความดี คือฝึกใจให้บริสุทธิ์หยุดนิ่ง จนกระทั่งปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองใจ
-คนที่โชคดีที่สุด คือคนที่สามารถทำใจให้บริสุทธิ์ หยุดนิ่ง และมีความสุขได้ทุกวัน
ใจหยุด คือที่สุดแห่งบุญ เป็นที่สุดของทุกสิ่ง มุงสู่เป้าหมาย ที่สุดแห่งธรรม
ดังอมตะวาจา ที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ที่มอบไว้เป็น มรดกธรรม ว่า “ หยุด ” เป็นตัวสำเร็จ…
-เพราฉะนั้นเรามาเริ่มต้นสิ่งที่ดีดี ด้วยการ ไปโปรยดอกดาวรวย ต้อนรับพระธุดงค์ ในเส้นทางพระผู้ปราบมาร หรือเป็นผู้สนับสนุนการเดินธุดงค์ ภาพแห่งความปลื้มปีตินี้ จะเป็นทางมาแห่งบุญกุศลคุณความดีทั้งหลาย และเอาความปลื้มนี้ มาเป็นอุปการะในการทำสมาธิภาวนา ฝึกใจของเราให้หยุดนิ่ง มีความผ่องใส สะอาดบริสุทธิ์…
