" อ ย่ า ใ ห้ มั น เ สื่ อ ม เ สี ยใ ห้ มั น เ สื่ อ ม แ ล้ ว ไ ด้ "
อย่าเกียจคร้านในการทำความเพียร
ทำความเพียรให้สม่ำเสมอ
ใช้ชีวิตให้มันมีคุณค่า ให้เป็นประโยชน์
เดี๋ยวกายมนุษย์มันก็แตกดับแล้ว
มันเสื่อมกันไปทุกวัน
แต่เป็นความเสื่อมที่เราสังเกตไม่ออก
เพราะมันเสื่อมไปทีละนิดอย่างต่อเนื่อง
เพลอประเดี๋ยวเดียว หน้าเหี่ยวแล้ว
ฟันหลุดแล้ว ตาฟางแล้ว หูตึงแล้ว
ผมหงอก ผมร่วง
การลุกเดินเหินไม่กระปรี้กระเปร่า
ไม่กระฉับกระเฉง นอนนานก็เมื่อย
ยืนนานก็เมื่อย นั่งนานก็เมื่อย
เดินนานก็เมื่อย มันเสื่อมลงไปทุกวัน
แต่อย่าให้มันเสื่อมเสีย
ให้มันเสื่อมแล้วได้
กายเสื่อมไปแต่ใจเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ
สว่างไปเรื่อยๆ ใสไปเรื่อยๆ บริสุทธิ์ไปเรื่อยๆ
(ธรรมะคุณครูไม่ใหญ่)
