บทความวาไรตี้

ผีบอก ให้มาบวช!!
 อาตมาชื่อ พระพนมไพร ฐานวุฑฺโฒ แห่งศูนย์อบรมวัดทองบน กรุงเทพฯ ได้เข้าโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูปเข้าพรรษาที่ผ่านมา
 ก่อนบวช อาตมาเป็นพ่อค้าขี่รถซาเล้งขายแมลงทอด เดิมไม่คิดว่าตัวเองจะบวชเลยสักนิด แต่อยู่ ๆ พ่อ แม่ พี่สาว และน้องชายที่ตายไปแล้ว ก็มาเข้าฝัน มาพร้อมกันทีเดียวทั้ง 4 คน ในฝันพวกเขาแต่งตัวมอซอ หน้าตาเศร้าหมองมาก พอรุ่งขึ้นอาตมาก็ทบทวนความฝัน และก็คิดว่า สงสัยพวกญาติๆ ที่ตายไปแล้วคงอยากได้บุญ จึงรีบตักบาตรอุทิศบุญไปให้จบๆ ซะ
 แต่ที่ไหนได้ พอตกดึกในคืนวันเดียวกันนั่นเอง ทั้ง 4 คน ก็มาเข้าฝันอาตมาอีก มาในลักษณะที่เหมือนมีอะไรจะบอก พออาตมาตื่นขึ้นก็คาใจอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมทำบุญตักบาตรไปให้แล้ว ยังมาเข้าฝันกันอีก ไม่รู้ต้องการอะไร จึงทำให้วันต่อมาอาตมาได้แต่ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ทั้งวัน คือ ขี่รถขายแมลงทอดไป ก็คิดไป จนอยู่ๆ เป็นอะไรไม่ทราบ เกิดรู้สึกอยากจะจอดรถขึ้นมาซะเฉยๆ โดยไม่มีสาเหตุ
 จากนั้นอาตมาก็ลงมานั่งก้มหน้ากุมขมับทบทวนความฝันอยู่สักครู่ แล้วก็เงยหน้าขึ้น และทันใดนั้นเอง!!  อาตมาก็เหลือบไปเห็นป้ายไวนิลชวนบวชเข้าพรรษาแสนรูปพอดี พอเห็นอย่างนี้ รู้สึกขนลุกซู่เลย ปิ๊ง! ขึ้นมาทันทีว่า หรือญาติที่ตายไปแล้วจะให้อาตมามาบวชให้ จากนั้นก็ไม่รอช้า อาตมารีบโทรไปตามเบอร์ที่อยู่ที่ป้ายไวนิลทันที บอกว่า ขอสมัครบวช และภายในคืนนั้นเอง ทั้ง 4 คน ก็มาเข้าฝันอาตมาอีก มาคราวนี้ยิ้มกริ่มดีใจมาเลย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และจากนั้นก็ไม่มาเข้าฝันอีกเลย
 จนกระทั่งวันอบรมวันแรก อาตมาเข้ารายงานตัวและเดินทางไปฝึกภาคสนามที่สัตหีบ ตอนนั้น...อาตมาไม่พอใจอย่างรุนแรงว่า ไหนว่า..จะเอามาบวช ทำไมให้มาฝึกภาคสนามโหดๆ มีทหารมาฝึกระเบียบอะไรแบบนี้ นี่มันไม่ใช่แล้ว อาตมาไม่พอใจมาก จนไปบอกเจ้าหน้าที่ว่า จะไม่บวชแล้ว..!! ขอกลับกรุงเทพฯ เลย
 เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ตอนนี้ดึกแล้ว หากจะกลับ..ต้องหารถกลับเองนะ ซึ่งอาตมาก็ไม่รู้จะไปหารถที่ไหน จึงจำใจนอนค้างที่นี่อีกวัน แต่เมื่อหัวถึงหมอนเท่านั้นแหละ ให้ตายเถอะ..!! คนตายทั้ง 4 คน ก็มาเข้าฝันแบบจู่โจมทันที แต่คราวนี้ เล่นเอาอาตมาขนหัวลุก กระสับกระส่ายเหงื่อแตกทั้งคืน เพราะพวกเขามาด้วยอาการโกรธจัด ด่าว่าอาตมาใหญ่เลยว่า ทำไมแค่นี้ถึงพึ่งกันไม่ได้ ให้บวชแค่นี้ทำไมไม่ยอมบวช และยังขู่อาตมาว่า... หากไม่บวชจะเอาให้ตาย จะทำให้แหลกละเอียดเป็นจุณไปเลย ในฝันอาตมากลัวจนตัวสั่นไปหมด กลัวจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วยังผวาไม่หาย
 ด้วยเหตุนี้เอง อาตมาจึงต้องกล้ำกลืนฝืนใจทนฝึกภาคสนามต่อ แต่พอฝืนไปๆ จึงเริ่มเข้าใจว่าที่เขาฝึกแบบนี้ เขาอยากให้เรามีวินัยและความอดทน ซึ่งหากเราอยู่รวมกันเป็นหมู่มาก มันต้องมีระเบียบวินัย ต้องอาศัยความพร้อมเพรียงจึงจะเป็นระเบียบเรียบร้อย
 หลังจากฝึกภาคสนามเสร็จ นาคธรรมทายาททุกคนก็ต้องเดินทางกลับไปอบรมต่อที่ศูนย์อบรมวัดทองบน และอยู่ๆ อาตมาก็รู้สึกลังเลไม่อยากบวชขึ้นมาอีกแล้ว แต่พอจะก้าวขาหนีออกจากวัดเท่านั้นเอง ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ...ถ้าคนตายทั้ง 4 คนนั่นมาตามรังควานอีกอาตมาจะทำยังไง เมื่อคิดดังนั้นก็เลยกลับลำไปบอกเจ้าหน้าที่ใหม่ว่า ขออยู่ต่อแล้วกัน และตัดสินใจอย่างแน่วแน่ไปเลยว่า บวชเป็นบวชกัน
 พอคิดได้อย่างนี้ ก็รู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง...และรู้สึกว่าเรื่องมันจะจบแล้ว แต่ที่ไหนได้ เอาอีกแล้วครับ ภายในคืนนั้นเอง ทั้ง 4 คนนั่นมาเข้าฝันอาตมาอีกแล้ว แต่คราวนี้ไม่รู้ไปยกโขยงใครที่ไหนมาด้วย มาเป็นพรวน ไม่รู้ใครเป็นใคร แต่ในฝันบอกว่า เป็นบรรพบุรุษฝ่ายแม่และพ่อที่ตายไปแล้ว ซึ่งทุกคนต่างมาขอบใจขอบคุณที่อาตมาจะบวชให้กันยกใหญ่ และหน้าตาของแม่กับพี่สาวก็สดใสกว่าปกติ ดูสาวและผ่องใสขึ้นแถมใส่ชุดขาวๆ แต่พ่อใส่เสื้อสีกรมท่ามอๆ อาตามจึงถามแม่ว่า ทำไมพ่อไม่ใส่ชุดขาวเหมือนคนอื่นเขา แม่จึงบอกว่า เขาเพิ่งปล่อยพ่อมา ซึ่งอาตามก็ไม่เข้าใจหรอกว่า มันแปลว่าอะไร
 แต่ก็มีเรื่องให้น่าคิดอีกเรื่อง คือ ในความฝันแต่ละคนเขาจะมีข้าวปลาอาหารกินกัน พอกินหมดก็มีอาหารงอกขึ้นมาในจานใหม่ อาตมาก็ถามแม่ว่า แล้วอาหารของอาตมาล่ะ... ไม่มีกับเขาบ้างรึ จู่ๆ ก็มีสุนัขคาบซาลาเปามาให้ใบหนึ่ง แม่ก็บอกว่า นี่ไง...ของลูก อาตมาก็เลยถามแม่ว่า ทำไมอาหารของอาตามเป็นแบบนี้ แม่ก็เลยบอกว่า จำไม่ได้หรือ...?  สมัยที่ลูกยังขี่ซาเล้งขายซาลาเปา พอซาลาเปาใกล้เสียลูกก็เอาโยนให้หมากิน พอแม่ตอบอย่างนี้ อาตมาเลยนึกได้ว่า ที่ผ่านๆ มา อาตมาแทบจะไม่เคยทำบุญทำทานกับเขาเลย มีแต่โยนซาลาเปาให้หมากิน อาหารของอาตมาก็เลยเป็นแบบนี้...
 พอตื่นขึ้น... ก็เลยมาทบทวนความฝันดู อาตมาสัมผัสได้เลยว่า ชีวิตหลังความตายมีจริง และบาปบุญก็มีจริงๆ ใครทำอะไรไว้ ก็ได้อย่างนั้น ใครไม่ทำ...ตายไปก็อดๆ อยากๆ ซึ่งญาติๆ ของอาตมา เขาคงรู้ว่า การบวชได้บุญมาก เขาจึงต้องการให้อาตามบวชให้มากขนาดนี้
 หลังจากวันนั้น...อาตมาโล่งอกเลย เพราะเมื่อเข้าพิธีตัดปอยผม และมีจิตตั้งมั่นว่าจะบวชให้พวกเขาอย่างแน่วแน่แล้ว พวกคนตายทั้งหมดก็หายแซ่บ ไม่มาเข้าฝันอีกเลย ตอนนี้อาตมาบวชเป็นพระแล้ว มีความสุขเหมือนได้เกิดใหม่ยังไงบอกไม่ถูก จากเมื่อก่อนขี่รถขายแมลงไป จิตในก็กระวนกระวายไป มันร้อนรุ่มสุมไฟ แต่พอมาบวชแล้ว เหมือนจิตมันสงบเยือกเย็นลงไปมาก รู้สึกร่มเย็นอย่างแตกต่าง
 สุดท้ายนี้อาตมาอยากฝากข้อคิดไว้ว่า หากทุกวันนี้...ชีวิตเรายังไม่สมบูรณ์พร้อมในทุกสิ่ง บางคนจน บางคนมีเรื่องร้อนใจ บางคนทุกข์เพราะครอบครัว เพราะลูก แสดงว่าบุญในตัวเรามันยังน้อยอยู่...อาตมาก็อยากจะแนะนำว่าให้มาบวชเติมบุญให้กับตัวเองเถอะ... เพราะบาปบุญมันมีจริง ใครทำคนนั้นก็ได้และที่สำคัญญาติทางสายเลือดของเราแท้ๆ คือ พ่อแม่พี่น้อง หากเขาตายแล้ว เขาคอยบุญจากเราอยู่ เพื่อช่วยให้ชีวิตหลังความตายของเขาดีขึ้น ก็ได้บุญนี้ไปกับเราด้วยเต็มๆ แต่หากพ่อแม่เรายังมีชีวิตอยู่ เราเป็นลูกชาย ก็ต้องบวชให้ท่านเกาะชายผ้าเหลืองพระลูกชายได้ขึ้นสวรรค์
 หรือหากเรามีเคราะห์อยู่ ก็ต้องรีบมาบวชเอาบุญช่วย จากหนักจะได้กลายเป็นเบา จากเบาก็จะหาย แม้ตาย...เราก็ไปดี ขนาดผียังรู้เลย...