อย่าตายฟรี ๆ
เวลาในแต่ละวันผ่านไปเร็วมาก เดี๋ยววัน เดี๋ยวคืน เผลอประเดี๋ยวเดียวก็ผ่านไปเป็นสิบ ๆ ปี ซึ่งคนส่วนใหญ่ มักจะได้คิด หรือมีเวลาหยุดคิด ก็ตอนเจอมรสุมของชีวิต ตอนหมดเรี่ยวหมดแรง ตอนแก่ ตอนป่วย หรือคิดได้ตอนใกล้ จะตาย
แท้จริงแล้ว...การใช้เวลาในการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ หากเราไม่เข้าถึงธรรมก็เหมือนเกิดมาฟรี เกิดความทุกข์กับ ชีวิตฟรี ๆ ป่วยฟรี และสุดท้ายก็ตายฟรี เรียกได้ว่า..หมดกัน ไปชาติหนึ่งฟรี ๆ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนี้ ก็เท่ากับเราเสียเวลาไปฟรี ๆ
อีกทั้งถ้าชาตินั้นไปเจอคู่อริที่เคยผูกเวรกันมา ก็ต้อง ประหัตประหารกันหรือสร้างกรรมผูกเวรกันใหม่เพิ่มกว่าเดิม เข้าไปอีก ซึ่งหากเกิดมาแล้วเป็นอย่างนี้ นอกจากจะเสียเวลา เกิดฟรี ตายฟรี แล้วยังขาดทุนอีก เพราะได้สร้างกรรมผูกเวร ซึ่งต้องมาชดใช้มากไปกว่าเดิม
ดังนั้น เราต้องไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ต้องหมั่น สั่งสมบุญ และนั่งสมาธิเป็นประจำสม่ำเสมอทุกวันตั้งแต่วันนี้ เพื่อให้เข้าถึงธรรมให้ได้ เพราะถ้าเข้าถึงธรรม เราจะมีบุญ มากพอที่จะไปตัดรอนวิบากกรรมในอดีตและย่นย่อหนทาง พระนิพพานให้ใกล้เข้ามา อีกทั้งถ้าเราแก่ เราป่วย เราจะไม่มี แรงในการสั่งสมบุญและนั่งสมาธิอย่างเต็มที่ และสุดท้ายก็เป็น เหตุทำให้เราไม่เข้าถึงธรรมจริง ๆ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็ต้อง เสียเวลาเกิดฟรีและตายฟรีไปจริง ๆ
ฉบับที่ ๑๔๗
ประจำเดือนมกราคม พ.ศ. ๒๕๕๘
